می‌خواستم کاشف استعدادهای کودکان باشم

به گزارش «عصر اترک» به نقل از روابط‌عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خراسان شمالی، چند وقتی می‌شود که کوله‌بارش را بسته و با قفسه‌هایی پر از کتاب به مدارس و مساجد سفر می‌کند تا در دنیای پرهیاهوی امروز، پلی باشد برای انس و الفت کودکان و نوجوانان با یار مهربان. 

وی باور دارد که هر کتاب، داستانی ناگفته و رازهای ناگشوده‌ای در خود دارد، برای همین دوست دارد، در هر سفر کودکان بیشتری را از دریچه کلمات به دنیای دانایی ببرد.

فهمیه ابراهیمی، چهارمین مربی بانوی سیار کشور و تنها و نخستین مربی بانوی سیار در خراسان شمالی است که ترجیح داده تا خود کاشف استعدادهای کودکان و نوجوانان باشد و لحظه‌هایش را در فضایی دوستانه و صمیمی با کودکان و نوجوانان سپری کند.

وی در این سفر پر ماجرا، غرق در دنیای کودکان می‌شود و دنیا را از دریچه چشم کودکان به تماشا می‌نشیند. 

وی باور دارد برای تجربه دوران کودکی هیچ‌وقت دیر نیست، برای همین با کودکان و نوجوانان همراه می‌شود و به دنیای پاک و بی‌دغدغه آن‌ها قدم می‌گذارد تا یک‌بار دیگر لذت کودکی را با همه وجودش تجربه کند.

ابراهیمی اگر چه زمان زیادی نیست که فعالیتش را به‌عنوان مربی سیار در شیروان آغاز کرده است، اما شناسایی استعدادهای نهفته در دل مدارس و ارتباط‌گرفتن با آنها را خوب بلد است و از این طریق تلاش می‌کند تا در قالب فعالیت‌های فرهنگی، هنری و ادبی، آن‌ها را به مسابقات و جشنواره‌های مختلف استانی و ملی معرفی کرده و فرصت دیده‌شدن به آنها بدهد.

وی از تفاوت‌های مربی سیار و ثابت هم برایمان می‌گوید و حس ناب کشف استعدادهای کودکان و جهت‌دهی آن را دلیل محکمی برای عشق و علاقه‌اش به فعالیت در این عرصه عنوان می‌کند و می‌افزاید: اگر چه فعالیت مربی سیار و ثابت در یک راستاست، اما کودکان و نوجوانان مراکز، به سبب شناخت علایق خود در این فضا قرار می‌گیرند، درحالی‌که رسالت یک مربی سیار علاوه بر بهره‌مند کردن کودکان از فعالیت‌های مختلف فرهنگی و هنری، شناخت استعدادها و آشناکردن کودکان و نوجوانان با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که اغلب برای کودکان حاشیه شهرها ناآشناست. 

این مربی سیار از تلاش‌هایش برای بزرگ‌تر کردن خانواده کانون می‌گوید و پویایی و فعال‌بودن، در کنار رفاقت و دوستی با اعضا را ویژگی برجسته و مهم یک مربی سیار بیان می‌کند.

ابراهیمی به این نکته هم اشاره می‌کند که بسیاری از کودکان حاشیه شهر از فضای فرهنگی به دورند، ازاین‌روی علاوه بر آشنایی آن‌ها با کانون، بیشتر تلاشم برای جذب کودکان به مطالعه و به امانت بردن کتاب، در کنار فعالیت‌های فرهنگی و هنری، جذب آن‌ها به چنین فضایی و پایدارکردن اعضاست. 

وی این را هم می‌گوید که باتوجه‌به کم‌رنگ بودن اعضای نوجوان در مراکز، تلاش می‌کنم تا اعضای نوجوان را به مراکز جذب کنم. 

از نگاه ابراهیمی اگر چه هر کاری سختی‌ها و شیرینی‌های خودش را دارد، اما معتقد است، اگر در این مسیر سختی وجود دارد، قرارگرفتن در میان کودکان و نوجوانان و اشتیاق و عطش آن‌ها برای فراگیری، لذت ماندن را در این مسیر دوچندان می‌کند.

انتهای خبر/ رحمانی