به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک»، حسن سدیدی، رئیس انجمن صنفی دفاتر و شرکت‌های خدمات مسافرتی و گردشگری استان خراسان شمالی در یادداشتی نوشت: انتخاب وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی کشور توسط رئیس‌جمهور یک کشور باید بادقت و توجه به چندین عامل کلیدی انجام شود که بهترین روش برای این انتخاب می‌تواند شامل مراحل زیر باشد:
تعیین معیارهای انتخاب: رئیس‌جمهور باید معیارهای مشخصی برای انتخاب وزیر گردشگری تعیین کند، این معیارها می‌توانند شامل تجربه در صنعت گردشگری، میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی، دانش در زمینه مدیریت، مهارت‌های ارتباطی و توانایی کار تیمی باشند.
مشاوره با کارشناسان: مشاوره با کارشناسان و متخصصان صنعت گردشگری می‌تواند به رئیس‌جمهور کمک کند تا ایده‌های بهتری درباره ویژگی‌های لازم برای وزیر گردشگری پیدا کند.
بررسی سوابق کاندیداها: رئیس‌جمهور می‌تواند سوابق کاری و تحصیلی کاندیداهای احتمالی را بررسی کند، این شامل تجربه‌های گذشته در زمینه صنعت گردشگری، موفقیت‌ها و چالش‌هایی است که آنها با آنها روبه‌رو شده‌اند.
مصاحبه و ارزیابی: برگزاری مصاحبه‌های عمیق با کاندیداها برای ارزیابی توانایی‌ها، دیدگاه‌ها و استراتژی‌های آنها در زمینه توسعه صنعت گردشگری میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی.
نظرسنجی از ذی‌نفعان: جمع‌آوری نظرات و بازخورد از ذی‌نفعان مختلف صنعت گردشگری، از جمله سرمایه‌گذاران، آژانس‌های مسافرتی، مدیران هتل‌ها، راهنمایان گردشگری و دیگر فعالان این حوزه.
توجه به تنوع: درنظرگرفتن تنوع فرهنگی و جغرافیایی کشور در انتخاب وزیر گردشگری تا نمایندگی از تمام بخش‌های جامعه و مناطق مختلف کشور صورت گیرد.
تصمیم‌گیری نهایی: پس از بررسی همه جوانب و مشاوره‌ها، رئیس‌جمهور باید تصمیم نهایی را بر اساس بهترین گزینه برای پیشبرد اهداف گردشگری کشور اتخاذ کند.
ایجاد برنامه کاری: پس از انتخاب و تأیید صلاحیت از مجلس، وزیر جدید باید با رئیس‌جمهور و تیم اجرایی خود برنامه‌ای برای توسعه و بهبود صنعت گردشگری تدوین کند.
این مراحل می‌توانند به رئیس‌جمهور کمک کنند تا بهترین گزینه را برای وزارت گردشگری انتخاب کند و تضمین کند که این انتخاب به نفع توسعه پایدار صنعت گردشگری کشور خواهد بود.
اما در دل این انتخاب باید عمیقاً ویژگی‌ها و شاخص‌های یک وزیر میراث‌فرهنگی گردشگری و صنایع‌دستی در نظر گرفته شود.
یک وزیر گردشگری باید دارای چندین شاخصه کلیدی باشد تا بتواند به‌خوبی وظایف خود را انجام دهد و به رشد و توسعه صنعت گردشگری کشور کمک کند که برخی از این شاخص‌ها عبارت‌اند از:
دانش و تجربه: آشنایی با صنعت گردشگری، میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی، آشنایی با قوانین و مقررات مربوطه، همچنین تجربه در زمینه مدیریت و برنامه‌ریزی و به‌کارگیری مؤثرترین معاونان مربوطه در هر حوزه.
مهارت‌های ارتباطی: توانایی برقراری ارتباط مؤثر با ذی‌نفعان مختلف از جمله سرمایه‌گذاران، مدیران آژانس‌های خدمات مسافرتی و گردشگری، مدیران هتل‌ها، راهنمایان گردشگری، سرمایه‌گذاران حوزه صنایع‌دستی و مقامات دولتی.
بینش استراتژیک: قابلیت تدوین و اجرای استراتژی‌های کلان برای توسعه گردشگری و جذب گردشگران داخلی و خارجی.
نوآوری و خلاقیت: توانایی معرفی ایده‌های نو و خلاقانه برای جذب گردشگران و بهبود تجربه سفر.
مدیریت بحران: توانایی مدیریت بحران‌ها و چالش‌های ناشی از شرایط غیرمنتظره مانند پاندمی‌ها یا حوادث طبیعی.
حفظ محیط‌زیست: توجه به جنبه‌های زیست‌محیطی و پایدار گردشگری و تلاش برای حفظ منابع طبیعی، آثار تاریخی و حفظ و احیا صنایع‌دستی.
فهم فرهنگی: آشنایی با فرهنگ‌ها و آداب‌ورسوم مختلف، به‌ویژه در کشوری با تنوع فرهنگی.
توانایی کار تیمی: قابلیت همکاری با تیم‌های مختلف و ایجاد هم‌افزایی میان بخش‌های مختلف صنعت گردشگری، میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی.
تحلیل داده‌ها: توانایی جمع‌آوری و تحلیل داده‌های مرتبط با گردشگری برای تصمیم‌گیری بهتر.
تعهد به توسعه پایدار: توجه به جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی توسعه گردشگری.
این شاخص‌ها می‌توانند به وزیر گردشگری کمک کنند تا به بهترین نحو ممکن از فرصت‌ها بهره‌برداری کند و چالش‌ها را مدیریت کند.
همچنین وزیر گردشگری در ابتدای وزارت خود باید اقداماتی را انجام دهد تا بتواند به طور مؤثر به توسعه و بهبود صنعت گردشگری کشور بپردازد که در بخش ذیل به برخی از این اقدامات اشاره می‌شود:
تحلیل وضعیت موجود: بررسی دقیق وضعیت کنونی صنعت گردشگری، میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی شامل نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدها (SWOT Analysis) برای شناسایی چالش‌ها و فرصت‌های پیشرو.
تعیین اهداف و اولویت‌ها: تعیین اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت برای وزارتخانه و ایجاد یک برنامه کاری مشخص که شامل اولویت‌های کلیدی باشد.
تشکیل تیم کاری: به‌کارگیری بهترین گزینه‌های معاونت‌های مربوطه و ایجاد یک تیم متخصص و متنوع از کارشناسان در زمینه‌های مختلف میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی، گردشگری، بازاریابی، توسعه زیرساخت‌ها و فرهنگ برای همکاری در اجرای برنامه‌ها.
مشاوره با ذی‌نفعان: برگزاری جلسات مشورتی با ذی‌نفعان مختلف از جمله نمایندگان انجمن‌های صنفی و تشکل‌های مختلف گردشگری استان‌ها و فعالان صنعت گردشگری، نمایندگان جوامع محلی، سازمان‌های غیردولتی و دیگر نهادها برای جمع‌آوری نظرات و پیشنهادها.
توسعه استراتژی‌های بازاریابی: تدوین استراتژی‌های بازاریابی برای جذب گردشگران داخلی و خارجی، توسعه صنایع‌دستی شامل تبلیغات، نمایشگاه‌ها و کمپین‌های برخط.
تقویت زیرساخت‌ها: شناسایی نیازهای زیرساختی گردشگری، از جمله حمل‌ونقل، اقامتگاه‌ها، جاذبه‌های گردشگری و خدمات عمومی، و برنامه‌ریزی برای بهبود آنها همچنین توسعه و حمایت از حوزه صنایع‌دستی.
حمایت از کسب‌وکارهای محلی: ایجاد برنامه‌هایی برای حمایت از کسب‌وکارهای محلی و تشویق به سرمایه‌گذاری در صنعت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی.
توسعه آموزش و مهارت‌ها: برنامه‌ریزی برای آموزش‌های نوین و توانمندسازی نیروی کار در صنعت گردشگری.
تقویت همکاری‌های بین‌المللی: برقراری ارتباط با سازمان‌های بین‌المللی و کشورهای دیگر برای تبادل تجربیات و جذب سرمایه‌گذاری.
پایش و ارزیابی عملکرد: ایجاد سیستم‌هایی برای پایش و ارزیابی عملکرد برنامه‌ها و سیاست‌ها به‌منظور بهبود مستمر.
توجه به پایداری: توجه به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی در توسعه گردشگری و پیاده‌سازی سیاست‌های پایدار برای حفظ منابع طبیعی و فرهنگی، احیا و توسعه صنایع‌دستی همچنین مرمت و بازسازی میراث‌فرهنگی و جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در حوزه میراث‌فرهنگی.
این اقدامات می‌توانند به وزیر گردشگری کمک کنند تا یک‌پایه قوی برای توسعه صنعت گردشگری میراث‌فرهنگی و صنایع‌دستی کشور ایجاد کند و به تحقق اهداف کلان اقتصادی و اجتماعی بپردازد.
انتهای خبر/
0 نظر