عباس ودادیان فرزند تقی، سال ۱۳۳۹ در شهرستان بجنورد متولّد شد. مادرش نام او را به نیّت حضرت ابوالفضل العباس انتخاب کرد. در کودکی سقّای هیئات سینه زنی و عزاداران امام حسین علیه السلام بود.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«عصراترک» شهید عباس ودادیان فرزند تقی، سال ۱۳۳۹ در شهرستان بجنورد متولّد شد. مادرش نام او را به نیّت حضرت ابوالفضل العباس انتخاب کرد. در کودکی سقّای هیئات سینه زنی و عزاداران امام حسین علیه السلام بود.
دوران ابتدایی تحصیلات را در مشهد به پایان رسانید. به کارهای فنّی علاقهٔ زیادی داشت و از این رو در انیستیتو «شهرکُرد» فوق دیپلم خود راگرفت. همیشه لبخند بر لبانش نقش بسته بود وآرزویش این بود که پرچم توحید در سرتاسر گِیتی برافراشته شود.
در ۱۹ سالگی با دختر خالهٔ خود ازدواج کرد و مراسم عروسی را خیلی ساده برگزار نمود. حاصل زندگی مشترک ایشان دو فرزند بود که یادگاران او و رهروان طریقش خواهند بود. زندگی حضرت علی(ع) را الگوی خود قرار داده بود و پشت کار زیادی داشت.
شرکت گچِ «الله وردی خان» را در بجنورد و در منطقهٔ الله وردی خان راه اندازی کرد. پس از مدتّی چون چشمانش حسّاس بود استعفاء داد و به شغل دبیری روی آورد که در روستای پیش قلعه و محمد آباد خدمت می‌کرد.
او پیش از انقلاب که حکومت نظامی انجام می‌شد، روی پشت بام می‌رفت و با استفاده از چند بلند گو که در لابه لای درختان نصب کرده بود صدای الله اکبر خمینی رهبر را پخش می‌نمود. که این کار ارتش رژیم شاه را به وحشت می‌انداخت. با شروع جنگ تحمیلی به صف رزمندگان بسیجی در جبهه پیوست.
خاطره‌ای که از زبان برادرشان نقل شده: می‌گفتند وقتی عملیات شروع شده بود دشمن شکست خورده و فرار می‌کردند، من یک تانک عراقی را به عقب برده و به طرف سنگرهای رزمندگان پیش می‌رفتم و آنها فکر می‌کردند که تانک عراقی هاست، لذا با گلوله به آن شلیک می‌کردند ولی چون به آن اصابت نمی‌کرد صحیح و سالم آن را به مرز ایران آوردم، همرزمان با دیدن این صحنه خوشحال شدند. ایشان معتقد بودند که حجاب به زنها شخصیت می‌دهد. عاقبت عباس این داوطلب ارتشیِ لشکر ۱۶ قزوین در عملیات کربلای پنج و در منطقهٔ «شلمچه» مفقود الاثر شد. و بعداز ۱۰ سال پیکر پاک او در گلزار شهدای معصوم زاده به خاک سپرده شد.
انتهای خبر/د