شهید احمد حامدی فرزند آدینه محمد بیستم اسفندماه سال ۱۳۴۶ در روستای ناوه از توابع شهرستان بجنورد به دنیا آمد و در پنجم آبان‌ماه سال ۱۳۶۲ به شهادت رسید.
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری «عصر اترک»، پدر شهید حامدی گفت: پسرم احمد چون نذر کرده بود تا در ایام محرم برای ذاکرین مسجد لباس بدوزد و آن هم در یک شبانه‌روز و آن‌قدر زحمت کشید تا تعداد یازده دست لباس سیاه دوخت و تحویل داد.
بعد از شهادت پسرم چندین مرتبه از اهالی روستا در خواب‌دیده بودند که احمد با چند مرد سیاه‌پوش و سفیدپوش آمد و جسدش را به کربلا برده‌اند و احمد به مردم گفته که به پدرم بگوئید که برای دیدن من به کربلا بیاید.
مادر شهید حامدی هم گفت: پسرم در کودکی با آتش سوخت؛ یعنی به تنور افتاد تمام اعضای بدنش مخصوصاً کف پاهایش سوخت ما احمد را به بجنورد برای مداوا بردیم بعد از مدتی خوب شد و به روستا آوردیم فکر کردیم که خلاص می‌شود و بنده با خدای خود رازونیاز کردم که پسرم اگر خوب شود در تمام محرم سیاه‌پوش کنم بعد از یک سال خوب شد و از آن روز به بعد در ماه محرم هر سال سیاه‌پوش می‌کردم وقتی بزرگ شد خودش این کار را کرد.
شب قبل از شهادت پسرم احمد، در خواب دیدم دو نفر سیاه‌پوش یک مرد و دیگری زن به منزلمان آمدند و مرا صدا می‌زدند آن هم به اسم، جواب دادم فرمودند پسرت یک چادر برایت فرستاده ما که می‌آمدیم به ما داد تا برایت بیاوریم من هم چادر را گرفته و به سرم انداختم همان جا دو رکعت نماز با چادر خواندم وقتی از من خداحافظی کردند و رفتند از خواب بیدار شدم برای اهل خانه صبح زود تعریف کردم و خیلی هم نگران بودم تا بعد از دو روز خبر شهادت احمد را به من دادند.
خاطره از خواهر شهید: بعد از شهادت شهید احمد در خواب دیدم که بسته‌ای همراه خودش برای من آورده و سراغ مرا می‌گیرد به بنده خبر دادند و رفتم شهید باادب جلوی من نشست و بسته را داد، گفت که این چادرنماز را برایت در ضریح امام حسین (ع) تبرک کرده و آورده‌ام قدر این را بدان و همیشه نمازت را سروقت بخوان از خواب پریدم و متوجه شدم که خواب دیدم خیلی نگران شدم؛ ولی از آن تاریخ به نماز اهمیّت و لحظه‌ای از آن غافل نمی‌شدم .
انتهای خبر/ رحمانی