به گزارش عصر اترک، شهرستان راز و جرگلان واقع در شمال غرب استان خراسان شمالی، مهد پرورش اسب اصیل ترکمن بوده و همواره چابکسواران بنامی از جمله آلاشا، آوا پروانه، انفاس ها، یزدانی ها، دهش و ... را تربیت کرده و در عصر حاضر نیز رامین قهرمانی چابکسوار نوجوان بنام را در عرصه سوارکاری به جامعه ورزشی کشور تحویل داده است.

قهرمانی، این چابکسوار 18 ساله اهل روستای کرکولی بخش جرگلان استان خراسان شمالی که نیاکان او با اسب و سوارکاری مانوس بوده اند و او نیز از کودکی با اسب روزها گذرانده و از 9 سالگی در کنار عمویش چابکسواری را آموزش دیده است از چهار سال قبل به صورت حرفه ای به عرصه مسابقات سوارکاری در شهرهای گنبد و آق قلا پا گذاشته است.

تمامی ساعات زندگی این نوجوان سوارکار که با اسب و تمرین با اسب و کسب آمادگی جسمانی برای شرکت در مسابقات سپری می شود، او سوار بر زین این حیوان نجیب چند سالی است که مقام های اول تا سوم بسیار زیادی را در مسابقات سوارکاری کسب کرده و در سطح چابکسواران بنام کشور جایگاه قهرمانی را برای خود رقم زده است.

پایگاه خبری عصر اترک با این چابکسوار نوجوان و بنام کشور به گفت و گو نشسته و از زندگی او با اسب و حضور در مسابقات همچنین رویاهای او در این عرصه ورزشی پرسیده است که در این مصاحبه می خوانید.

 زندگی با اسب برای شما چگونه است؟

با اسب فقط چابکسواری کرده ام، سوار اسب شده ام و تمرین کرده ام، هفت روز هفته را با اسب ها هستم

در حال حاضر نیز دو نفر از جوانان جرگلان که هم سن و سال خودم هستند و با من چابکسواری می کنند، آنها خود را شاگرد من می دانند و دوست دارند که با تمرین کنند.

طی سال هایی که با اسب مانوس بودید و چابکسواری کردید چه سختی ها و شیرینی هایی را با این حیوان نجیب تجربه کرده اید؟

تجربه سختی کار با اسب اینطور است که کار ما مثل کار نظامیان است.

باید هر روز ساعت چهار صبح بیدار شوم تا یک اسب را با تمرین دادن در هوای صبحگاهی برای کورس آماده کنم.

اوایل که کارم را شروع کرده بودم شب و روز نداشتم چون همیشه در حال تمرین بودم و این روزها هر روز دو ساعت با اسب تمرین می کنم.

در عین حال، شیرینی کار با اسب هم برای من این است که چابکسوار شناخته شده ای، هستم و در اغلب مسابقات مقام بدست می آورم و زمانیکه برنده می شوم شیرین ترین لحظه زندگی ام است.

تا به حال با چند اسب مسابقه داده اید  و چه مقام هایی را بدست آوردید؟

تابه حال حاضر در این چهار سال با بیش از سه هزار اسب مسابقه دادم که بیش از 200 مقام اول، بیش از 150 مقام دوم و بیش از 300 مقام سومی را در مسابقات سوارکاری کسب کرده ام.

با اسب هایی که مسابقه داده ام هر یک متعلق به یک مالکی بودند.

از جوایز هر مقام نیز 10 درصد از جایزه به چابکسوار داده می شود که در آخرین مسابقه ای که مقام دوم را کسب کردم مبلغ جایزه آن 40 میلیون تومان بود که از این جایزه چهار میلیون تومان آن به من تعلق گرفت.

آیا شما اسب دارید، آیا با آن مسابقه می دهید؟

یک اسب بنام " ارکان آریا" دارم که با آن مسابقه نمی دهم.

وقتی در میدان حاضر می شوم هر بار 12 اسب با مالک آماده است و اغلب پیشنهادات چابکسواری آنها به من داده می شود و من از بین آنها بنا به تجربه چهار ساله ام بهترین و آماده ترین اسب را برای کورس آن دوره را انتخاب می کنم که اغلب مقام بدست می آورم.

 با جوایزی که دریافت کرده اید چه کرده اید؟

جوایزم منبع درآمدم است و از این درآمدم علاوه بر کمک به خانواده، برای خودم خانه و خودرو خریده ام.

امتیاز شما در مقابل رقبایتان چیست؟

بزرگترین امتیازم قطعا شرافتم در کار است که همیشه سعی کردم کارم را در مسابقات درست انجام دهم.

با توجه به اینکه در مسابقات سوارکاری شرط بندی هم می شود، نگذاشتم گرفتار این مسئله شوم.

امتیاز دیگر من می تواند این باشد که در کنار بهترین چابکسوارهای کشور مسابقه داده ام.

 آیا منبع درآمد و ورزش شما برای همیشه اسب و سوارکاری خواهد بود؟

من بهترین شغل و حرفه را دارم.

اسب و سوارکاری تمام زندگی و حرفه من است تا زمانیکه که وزنم بالا نرود (قانون وزن برای چابکسواران پنجاه کیلوگرم است) می خواهم همیشه چابکسوار بمانم و اگر نشد مربی این رشته خواهم شد و اگر توانستم یک باشگاه در گنبد و در صورت فراهم شدن امکانات در جرگلان باشگاه تاسیس خواهم کرد.

شهرستان راز و جرگلان در زمینه اسب به چه امکاناتی و اقداماتی احتیاج دارد و تا به حال حاضر مسئولان به وجود اسب و فعالیت درباره آن و تبدیل کردن آن به صنعت اقتصادی و ورزشی چه اقداماتی کرده اند؟

جرگلان تقریبا هیچگونه امکاناتی ندارد و این شهرستان از هیچ یک از امکانات صنعت اسب برخوردار نیست و این شهرستان برای اینکه بتواند در زمینه برگزاری مسابقات همانند گنبد باشد به خیلی امکانات از جمله پیست سوارکاری نیاز دارد.

اما در شهر گنبد هر هفته چهار تا پنج هزار نفر برای تماشای مسابقات سوارکاری می آیند.

 اگر مسئول اجرایی می بودید در این زمینه چه می کردید؟

اول از همه به میادین اسب که یکی در منطقه یکه سعود و یکی در منطقه باغلق در شهرستان راز و جرگلان هستند رسیدگی و آنها را سرپا می کردم و این دو میدان را به صورت استاندارد می ساختم، همینطور جایگاه تماشاگران را می ساختم و بعد با جذب اسبداران از سراسر کشور مسابقات منظم برگزاری می کردم.

 تمایل سایر نوجوانان و جوانان شهرستان و محل زندگی شما به اسب و سوارکاری چگونه است؟

در زمان هایی که کورسی در پیست خاکی در شهرستان راز و جرگلان برای مراسم های عروسی یا بخاطر دیگر مناسبت ها برگزار می شوند همیشه حضور پیدا کرده و شرکت می کنم که در این مدت نوجوانان بسیاری پیش من می آیند و ابراز علاقه می کنند که با من تمرین کنند تا چابکسوار شوند.

 چه پیشنهادی را به آنها می دهید؟

اگر آموزش ببینند و تمرین کنند چابکسوارانی حرفه ای می شوند.

ممکن است به گنبد مهاجرت کنید؟ اگر این تصمیم را بگیرید، این تصمیم شما قلبی خواهد بود؟

در حال حاضر هم میشود گفت که مهاجرت کرده ام و الان تمام زندگی و کار من در گنبد است چون شهرستان راز و جرگلان با نبود امکانات بسیار زیادی روبرو است و من برای برآوردن اهدافم به گنبد مهاجرت کردم.

 قصد ادامه تحصیل دارد؟

خیر، چون کارم تمام وقتم را گرفته است و اجازه نمی دهد تحصیل کنم، و اگر تحصیل کنم کاری بهتر از چابکسواری پیدا نخواهم کرد.

رویای شما در زمینه اسب و سوارکاری چیست؟

رویای من و خیلی از چابکسواران این است که در کشور مسابقات کورس اسب در حد بین المللی برگزار شود همینطور چابکسواران کشور بتوانند در مسابقات کورس بین المللی نیز شرکت کنند همینطور بتوانیم توانایی اسب اصیل ترکمن را برای دنیا به نمایش بگذاریم.

انتهای پیام/صاحب جمال رحیمی