به گزارش «عصر اترک»، امیرحسین علی‌آبادی فرزند محمد در سوم فروردین‌ماه سال ۱۳۴۷ در شهر بجنورد به دنیا آمد.

 وی تا مقطع پنجم ابتدایی تحصیلاتش را ادامه داد و به شغل قالی‌بافی مشغول بود.

 پدر شهید عنوان کرده که دلیل نام‌گذاری این نام بر او ارادت به امام علی (ع) و امام حسین (ع) بوده است.

 در کودکی بسیار آرام و مهربان و معلمانش از او رضایت کامل داشتند.

 شهید بسیار به ائمه و اهل‌بیت (ع) علاقه داشت و در مراسم عزاداری و میلاد آنها شرکت می‌کرد، نماز می‌خواند و در ماه رمضان روزه می‌گرفت و همیشه به یاد خدا و آخرت بود.

 بعد از انقلاب در پایگاه مسجد محل رفت و آمد داشت و همیشه می‌گفت در هر زمان و دورانی باید پشتیبان امام و ولایت‌فقیه بود و همیشه از آنها پیروی کنیم.

 اولین‌بار در سن ۱۷ سالگی به جبهه اعزام شد، زیرا او معتقد بود که باید به جبهه برود و از امام، اسلام و وطن دفاع کند و به بقیه نیز توصیه می‌کرد باید از کشورمان دفاع کنیم تا به دست دشمن نیفتد.

 نهایت در تاریخ ۱۰ بهمن‌ماه سال ۱۳۶۵ در سن ۱۸ سالگی در عملیات کربلا پنج منطقه عملیاتی شلمچه در تیپ ویژه شهدا براثر اصابت ترکش به شهادت رسید و در مزار شهدای بجنورد به خاک سپرده شد.

 مادر امیرحسین می‌گوید: زمانی که پدر شهید از جبهه آمد و گفت امیرحسین زخمی شده و باید برویم مشهد، با خودم گفتم او شهید شده چون اگر شهید نشده بود حتماً پدرش کنار می‌ماند وگرنه چرا باید این همه راه بیاید دوباره با هم برویم و بعد از چند ساعت که اقوام آمدند معلوم شد که شهید شده است.

 اوایل جای او بسیار خالی بود؛ ولی بعدها که به یاد حرف‌های او می‌افتادم سعی می‌کردم صبور باشم. موقع رفتن بسیار حالت عجیبی به او دست داده بود و انگار به او الهام شده بود شهید می‌شود.

 مدتی بعد از شهادتش خیلی ناراحت بودم و دلم تنگ شده بود، خوابش را دیدم که گفت مادر اصلاً ناراحت نباش جای من خیلی خوب است، از همان به بعد آرامش گرفتم و صبر را پیشه کردم.

 انتهای خبر/ رحمانی