به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»،شهید علیرضا اسدی در اول آذر ۱۳۴۹ در شهر آشخانه به دنیا آمد. علاقه وافر او از ابتدا به قرآن وی را به پایگاه‌های مقاومت کشاند در کنار درس‌ومشق، در این پایگاه‌ها فعالیت می‌کرد و آزمون زندگی می‌داد.  

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»، شهید علیرضا اسدی در اول آذر ۱۳۴۹ در شهر آشخانه به دنیا آمد، دوران تحصیلی ابتدایی را در دبستان عنصری (شهید جوادی) گذراند و در این دوران از شاگردان ممتاز دبستان بشمار می‌آمد.

در کشاورزی به خانواده کمک می‌کرد و دوشادوش بزرگ‌ترها کار می‌کرد و علاقه وافر او به قرآن وی را به پایگاه‌های مقاومت کشاند و در کنار درس‌ومشق، در این پایگاه‌ها فعالیت می‌کرد و آزمون زندگی می‌داد.

  علاقه او به جبهه باعث شد که در سن ۱۶ سالگی که دروان تحصیلی را در کلاس سوم راهنمای مدرسه جلال آل‌احمد می‌گذراند به خیل رزمندگان اسلام در جبهه‌های حق علیه باطل بشتابد.

او متعلق به روضه رضوان بود و مرغ آن چمن، مرغ جانش در قفس تن آرام و قرار نداشت و باورداشت که او را از کنگره عرش می‌زنند صفیر، می‌دانست که او شاه‌باز صدرنشینی است که این کنج محنت‌آباد مأمن و مأوای او نیست و بعد از مدت کوتاهی مجدداً به میدان نبرد عزیمت نمود.

علاقه او به شهادت و شهیدان آشخانه همچون شهید محمدرضا جوادی و علیرضا مهرو که از همسایگان بودند او را نیز به‌شدت علاقه‌مند به ایثار و گذشت و فداکاری و شهادت کرده بود تا درنهایت در چهارم دی‌ماه سال ۱۳۶۶ در جبهه ماووت به درجه والای شهادت نائل گشت.

علیرضا در بخشی وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: سلام مرا به امام امت برسانید و بگویید من در سنگر اسلام تا آخرین نفس و آخرین قطرهٔ خونم می‌ایستم و جهاد و نبرد می‌کنم. 

 جوانان عزیز اسلحه به زمین افتاده مرا بردارید و با دشمنان اسلام بجنگید.

  شهید علیرضا اسدی در یکی از یادداشت‌هایش که از آثار بجا مانده از شهادتش است می‌نویسد وقتی صدای تیربار هم‌سنگرم را می‌شنوم من هم روحیه گرفته وبا دشمنان می رزمم.  

یادش گرامی روحش شاد

انتهای پیام/