روستاي استخري در 28 كيلومتري جنوب شيروان واقع است که آبشار زیبای آن همه ساله گردشگران زیادی را به این منطقه جذب می کند.
.jpg)
به گزارش اترک نیوز به نقل از پایگاه خبری تحلیلی شیروان، روستاي استخري در 28 كيلومتري جنوب شيروان واقع است كه از شمال با روستاهاي گليان و حصار پهلوانلو و از جنوب با روستاي اميرانلو و اسفراين و از غرب و شمال غربي با روستاي برزلي و از شرق با روستاي بلقان در ارتباط مي باشد . اين روستا مردمش به زبان تركي تكلم مي كنند و جزو دهستان گليان است .
استخري روستايي كوهستاني است كه در دره اي نسبتاً ژرف قرار دارد كه امتدادآن جنوب به شمال شرقي مي باشد و رودخانه اي از وسط دره و روستا مي گذرد . سرچشمه رودخانه در نزديكي روستاست كه داراي بيست اينچ آب است و از چندين چشمه بزرگ و كوچك تشكيل يافته است كه پس از طي مسافتي كوتاه به آبشاري زيبا و بلند تبديل مي گردد . آب از ارتفاع بيش از 20 متر به ته دره سرازير مي شود .
آبشار استخري كه بلندترين آبشار منطقه شيروان است ، هنگامي كه آب از اين ارتفاع بلند و از بين درختان بزرگ و تنومند سپيدار و بيد و گردو ريزش مي كنند به علت برخورد با موانع سنگي به صورت ابر سفيدي در مي آيد كه منظره بسيار جالب و ديدني را به وجود مي آورد .
اين آبشار در روستا به شارشار معروف است . بر بالاي آبشار آسياي آبي قديم و مخروبه اي قرار دارد و دو دامنه شرقي و غربي دره استخري را درختان انبوهي فرا گرفته است كه بيشتر حالت جنگل دارد . اطراف آبشار يكي از مناطق ييلاقي و بسيار سرد در تابستان است در فاصله 40 متري شرق آبشار غار كوچكي وجود دارد كه اِستالا گميت هاي آن تشكيل شده است و با توجه به نوع سنگهاي استخري كه معمولاً آهكي مي باشد مطالعه اين غار به افراد فني و متخصص احتياج دارد .
مردم استخري از تركهاي قارشي قزي ماوراالنهر مي باشند [1]كه در زمان نادرشاه در نقل و انتقالات اقوام به اين نواحي كوچانده شدندو قدمت روستا نيز با توجه به قبرستان قديمي آن موضوع فوق را تاييد مي كند .
در كوههاي استخري انواع گياهان خودرو و طبي مانند : ساري گل ، كما ، گون ، كاسني ، زيره ، شقايق ، درمنه تركي ، سيب كوهي ديده مي شود و محصولات عمده آن عبارتند از : گردو ، كشمش ، سيب زميني ، گندم ، جو (به صورت ديم ) و مقداري ميوه درختي . در حد فاصل سرچشمه و آبشار استخري تك درختي كهن و تنومند از نوع سرو كوهي وجود دارد كه محيط ساقه آن در حدود 5 متر مي باشد و داراي شاخ و برگ زياد است و سن آن به 600 سال مي رسد . در وسط روستا مقبره امامزاده اي قرار دارد كه به روايت اهالي نام مباركش شاهزاده عبدالرحمان(ع) فرزند امام سجاد عليه السلام مي باشد كه فوق العاده مورد احترام و اعتقاد اهالي است كه داراي ضريح چوبي مي باشد و اخيراًِ نيز با خود ياري مردم و زير نظر اداره اوقاف شيروان مقبره تجديد بنا گرديده است .
لباس روستاييان معمولي و مردها معمولا محاسن دارند و زنهاي پير چارقد سر مي كنند و پيراهني مي پوشند كه قسمتي از شليته نسبتا كوتاه و پر چين را مي پوشانند و شلوار سياه رنگي نيز به پا دارند و زينت آلات خود را به جليقه خود مي آويزند [2]. مردم استخري بسيار پر كار و زحمت‌كش و شيرين زبان مي باشند و در حال حاضر داراي امكانات : راه ، دبستان ، مسجد ، حمام ، لوله كشي آب ، آسياب ، خانه بهداشت ، صندوق پست ، شركت تعاوني و شوراي ده است و صنايع دستي آن قاليبافي است.
[1]- صنيع الدوله ، مطلع الشمس ، ص 141 .
[2]- اين نوع لباس در سابق در بيشتر جاها مرسوم بوده است.
انتهای پیام/ ق