خبرنگار عصر اترک، امروز با کسی به گفتگو نشسته که  بچه های با معرفت مدرسه معرفتش را که نام روستایشان را کسی نمی شناخت و حتی بر روی نقشه هم وجود نداشت حالا 51 هزار نفر در فضای مجازی می شناسند.

امروز 12 اردیبهشت، همزمان با روز شهادت مرتضی مطهری روز معلم نامگذاری شده است با همین بهانه با این معلم خلاق، متعهد و دلسوز مناطق مرزی و عشایر به گفتگو پرداختیم که در ادامه تقدیم تان می شود:

خودتان را معرفی کنید:

مقداد باقر زاده، متولد 69، اهل شیروان و دارای مدرک لیسانس علوم تربیتی و فوق لیسانس مشاوره هستم.

از چه سالی وارد عرصه معلمی شدید؟

در سال 88 در رشته تربیت معلم پذیرفته شدم و از سال 91 دراین حرفه کارم را آغاز کردم، که برای شروع کارم به مدت 5 سال به روستای آیرقایه که روستای مرزی و ترکمن نشین است اعزام شدم.

از سال 96 به مناطق عشایر شهرستان شیروان انتقالی گرفتم و برای تدریس در بعضی از ماه های سال به مراوه تپه گلستان می روم.

از حامیان صفحه ی مجازی تان بگویید و اینکه چگونه موفق به جذب این مخاطبان شدید؟

 تا سال 94 من هم مثل سایر معلم ها تنها به سر کلاس درس می رفتم تا زمانی که از علاقه ی دانش آموزانم به بازیگر نقش زن در سریال کیمیا خانم مهراوه شریفی نیا مطلع شدم و نامه ای برای دیدار با او نوشتیم.

بعد از آن در اردیبهشت 95 که به همراه تعدادی از دانش آموزانم به تهران برای دیدار با این بازیگر رفتیم رسانه ای شد و در فضای مجازی منتشر شد و باعث افزایش مخاطبان صفحه ام در اینستا شد.

از طریق همین صفحه موفق به جذب کمک های مردمی شدیم که در ابتدا مقدارش کم بود ولی همان را هم بین دانش آموزان و مدارس تقسیم می کردیم.

صفحه ی مجازی تان چه تعداد ممبر دارد؟

صفحه ی من در اینستاگرام 51 هزار ممبر دارد.

تا به امروز چه مبلغی از این طریق جمع آوری شده است؟

در حال حاضر از مبلغ 350 میلیون تومان عبور کرده واین کمک ها از سایر نقاط کشور و خارج از کشور هم بوده است که نزدیک به 6 هزار دانش آموز مناطق محروم  و مرزی و عشایر استان خراسان شمالی و حتی استان گلستان و مقدار کمی هم برای کرمانشاه هزینه شده است.

این مبالغ در چه بخش هایی هزینه می شود؟

تهیه پوشاک، ساختن کتابخانه، هوشمند سازی مدارس، لوازم التحریر، درمان بعضی از دانش آموزان که مشکلات خاص داشتند و انجام یک سری از کارهای جانبی هم چون شرکت در نمایشگاه ها هزینه می شود.

در چه نمایشگاه هایی شرکت کردید؟

در شهریور سال 95 برای مدارس بچه ها دوربین خریده بودیم و بچه ها از روستای خودشان عکاسی کردند،تصاویر را انتخاب کردیم و به نمایشگاه در یکی از گالری های تهران رفتیم ، که با حضور هنرمندان کشوری به شدت مورد استقبال مردم قرار گرفت و بازتاب خوبی در فضای مجازی داشت.

در مدت فعالیت تان چه تغییرات مثبتی توانستید ایجاد کنید؟

هنوز هم بحث ادامه تحصیل دختران در مناطق محروم و مرزی و مکان هایی که نسبت به این قضیه متعصب هستند،  وجود دارد به طوری که دختران بالاتر از مقطع ابتدایی پیش نمی روند اما با صحتب هایی که با یکی از خانواده ها در این مناطق کردیم موفق شدیم که دختر شان به مقاطع بالاتر از ابتدایی برود و بعد از 30 سال این حصار شکسته شود و نگاهها عوض شود.

از کارهایی مهم دیگری که انجام داده اید بگوئید؟

در سال 96 یک سری ویدئوهایی از عشایر بوسیله خود دانش آموزان تولید کردیم که در فضای مجازی بازخورد خوبی داشت. هدفمان این بود که بتوانیم اعتماد به نفس دانش آموزان را بالا ببریم تا  بتوانند نقش های مختلف را در آینده بپذیرند.

کار جدیدی در دستور کار دارید ؟

در حال حاضر یک پروژه عروسکی را می خواهیم شروع کنیم که پروژه بسیار سنگینی است، عروسک را سفارش دادیم که حالت داستانی دارد، عروسک به جاهای مختلف سفر می کنند و روستاها را معرفی می کند. می خواهیم با انتشار این برنامه در فضای مجازی بتوانیم بازخورد خوبی بدست بیاوریم.

در این مسیر چه کسی همراه تان بوده است؟

یکی از دوستانم به نام حمید محمدی که مثل برادر در همه ی پروژه ها کمک کرده است، خرید، جابجایی، بسته بندی، توزیع در مدارس استان ها همه وقت لازم دارد و او همیشه یاورم بوده است.

با توجه به مناسبت روز معلم تعریفتان را معلم از بیان کنید و بگویید بزرگترین هدف معلم باید چه باشد؟

بنابرعقیده خودم، معلمی این نیست که ما ساعت خاصی به کلاس برویم و اسم معلم را یدک بکشیم به نظر من معلم واقعی کسی است که هنرمند، بازیگر،مجری، پزشک، پدر، مادر باشد. یک معلم واقعی باید همه چیز باشد.

من همیشه سعی کرده ام که برای بچه ها همه چیز باشیم و در قامت و لباس یک معلم ظاهر نشویم و از جنس خود بچه ها شویم.

ارتباط تان با دانش آموزانتان چگونه است؟

ارتباط من با بچه ها خیلی خوب است چه زمانی که در روستاهای رازو جرگلان بودم چه الان که در عشایر هستم، دانش آموزان من هم سنگ تمام گذاشتند و سال تحصیلی خیلی خوبی داشتیم در حال حاضر معلم عشایر هستم.

 اگر دوباره به عقب برگردید باز هم به این شغل می روید؟

صد در صد اگر من دوباره برگردم عقب باز هم رشته ی معلمی را انتخاب می کنم، نه اینکه به خاطر جایگاهی که الان به دست آورده ام بلکه من از سال 84 که کلاس اول دبیرستان بودم هدف خودم را مشخص کردم که باید معلم شوم در کنکور سراسری هم تنها یک انتخاب داشتم و آن هم معلمی بود هیچ وقت هم پشیمان نشدم و در هر جا با افتخار از رشته ام یاد می کنم.

الگوی تان در شغل معلمی چه کسی است؟

مادرم که بازنشسته فرهنگی است ، الگوی من در این مسیر بوده است.

قشنگ ترین خاطره ای که ازدوران خدمتتان دارید را بگویید؟

قشنگ ترین خاطره ام هم تلخ و هم شیرین است، در پروژه ای که داشتیم در راز و جرگلان میخواستیم کتابی از دست خط 100 دانش آموز در قالب بیان آرزوهایشان از نقاط محروم چاپ کنیم که آرزوی یکی از دانش آموزان به نام مراد رفتن و تماشای بازی تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جام جهانی بود.

چون می دانستم آرزویش ناشدنی است به او گفتم که اگر 500 کتاب غیر درسی را بخواند و خلاصه کند من او را می برم و او جدی گرفته بود که این کار در مدت 6 ماه انجام داد و من چون به او قول داده بودم از طریق صفحه ی مجازی موفق به کسب هزینه برای حضور او در این مسابقات شدم ولی متاسفانه خانواده او اجازه ندادند و این سفر لغو شد.

از مشکلات خدمت در مناطق مرزی و عشایر بگویید؟

از آذر تا آخر فروردین ماه برای تدریس در مناطق عشایر نشین باید هر روز 330 کیلومتر مسافت را از شیروان تا مراوه تپه گلستان طی کنم که چون محل سکونتشان در دره ها است تنها وسیله ی رفت و آمد موتور سیکلت است که خطرناک است.

ادامه تحصیل دختران در عشایر تبدیل به عادت شده است که دختران تا پایان دوره ابتدایی آموزش می بینند و بعد ترک تحصیل می کنند، این موضوعی هست که هنوز حل نشده است.

 سخن آخر:

 توصیه من به همه همکاران تازه کار این است که هدفشان از معلمی فقط دریافت حقوق نباشد چراکه  معلم اگر بخواهد می تواند تغییرات بزرگی را ایجاد کند.

معلم ها اگر همت کنند خیلی کارهای بزرگی می توانند انجام دهند. باید نوع نگاهمان را عوض کنیم و به حالت روتین نگاه نکنیم .

انتهای خبر/ رحمانی