به گزارش عصراترک به نقل پایگاه خبری شیروان، بنای تاریخی تپه نادری این روزها جولانگاه سوداگران مواد افیونی است،اگر چه دستگاه های نظامی و انتظامی با اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی بارها با این پدیده زشت برخورد کرده، اما هنوز تا ریشه کنی مسئله فاصله ها باقی است، نبود مراکز درمان و بازپروری معتادان درمنطقه باعث شده است، تقاضا برای مواد مخدر هم چنان وجود داشته باشد.
بوی زباله و تعفن نخستین چیزی است که به مهمانان جدید و ناآشنا در کنار تپه تاریخی نادری در منطقه معصوم زاده شیروان خوش امدگویی می کند،با یکی از اهالی برای دیدن مکانی که معتادان در آن تجمع می کنند، همراه می شوم،اطراف این محوطه تاریخی را دیوارهای گلی فروریخته ای احاطه کرده که به محلی امن برای تجمع معتادان تبدیل شده است؛ جایی که معتادان در کنار دیوارهای مخروبه گودال هایی مثل حفره روباه برای مخفی شدن و استعمال مواد مخدر حفر کرده اند! ساکنان محل از حضور پیوسته معتادان و افراد ولگرد در این مکان گلایه دارند،نزدیک تر که می شویم، از گودال هایی که در کنار دیوارهای مخروبه به چشم می خورد، صداهایی به گوش می رسد؛ صدای ناله و درد خماری، افراد داخل گودال ها به سختی دیده می شوند.
پسر جوانی با سرنگ که در سرانگشتان پاهایش باقی مانده، بر دیوار گودال تکیه زده و به خواب فرو رفته است، پیرمردی سالخورده با دستانی چروکیده سعی دارد خودش را جمع وجور کند تا موادی را که از دستانش افتاده است، بردارد؛پیرزنی نیز در میان چند مرد معتاد به تنهایی در اندیشه رفع خماری است با کمی دقت بیشتر افرادی را می بینیم که مرگ را در رگ هایشان تزریق می کنند.
گودالی برای فراز از گرما و سرما و مصرف مواد
آنان با نور فلاش دوربین از حضور من آگاه می شوند، اما هیچ نگرانی به خود راه نمی دهند چون همه فکر و ذهنشان مصرف مواد است، با صدایی بلند از آن ها می پرسم که چرا به این مکان تنگ و تاریک رفته اند؟ با صدایی گرفته جوابم را می دهند که سرپناهی نداریم و این گودال را به علت فرار از گرما و سرما و پنهان شدن از دید ماموران و مردم کنده ایم تا بتوانیم موادی را که از همین نزدیکی تهیه می کنیم، مصرف کنیم.
همه با هم جوابم را می دهند و سرنوشت خود را در این بیغوله، اعتیاد به مواد می دانند و بهانه هایی برای توجیه اعتیادشان می آورند، به اطراف نگاهی می اندازم؛ چند قدمی بالاتر، پتوهای خیس خورده ای به چشم می خورد که در بارش صبحگاهی نم گرفته است.
وجود ده ها گودال در همان حوالی حاکی از آن است که این مکان به آشیانه و پاتوقی برای معتادان و برهم خوردن آسایش ساکنان منطقه تبدیل شده است در کوچه، پس کوچه های منطقه گشتی می زنم؛ حاشیه نشینی در این مکان به وضوح دیده می شود،خانه هایی که با گل و خشت خام سر هم شده است تا سرپناهی برای ساکنان باشد، هیچ سازه مهندسی ساختی به چشم نمی خورد؛گاهی هم دیوارها به سوی کوچه خمیده شده است ،به راه خودم ادامه می دهم کودکان فارغ از دغدغه های زندگی مشغول بازی هستند،یک لحظه تیغه چاقوی جوان معتادی توجه همه را به سوی خود جلب می کند، در حالی که فریادکنان سعی دارد به هر طریقی مواد مصرفی اش را به زور کارد تامین کند؛ کودکان به او خیره شده اند، این تراژدی تلخ هر روز برای آن ها تکرار می شود و آنان در این اجتماع، این گونه زندگی کردن را می آموزند.
در انتهای کوچه بن بست، مادری، زانوی غم بغل گرفته است و در حالی که از نگاهش می توان عمق درد را احساس کرد، با چشمانی اشک بار از فرزند معتادش می نالد،آن طرف تر، صدای داد و فریاد از داخل خانه توجه هر رهگذری را به سوی خود جلب می کند؛ نوجوانی برای تامین مواد مصرفی خود تمام اسباب خانه را در هم ریخته است و دشنام گویان از خانه بیرون می زند.
خانه هایی که پلمب شده است
روی دیوار بعضی از خانه ها با خط قرمز نوشته شده: «این مکان به علت توزیع مواد مخدر پلمب شده است». از این نوشته ها تا چشم کار می کند، در هر کوچه و پس کوچه این محل وجود دارد، این امر حکایت از آن دارد که چندی قبل، ماموران پلیس مبارزه با مواد مخدر در اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی و مبارزه با سوداگران مرگ، این منازل و مغازه ها را پلمب کرده اند؛ پای صحبت هر یک از اهالی که می نشینم، از اقدام های نیروهای انتظامی و راه اندازی ایستگاه سیار پلیس مبارزه با مواد مخدر در این منطقه اظهار رضایت می کنند، هر چند که انتظارشان از مسئولان بیشتر از این هاست.
یکی از رهگذران می گوید: هنگامی که فاصله محل فروش و مصرف خیلی کوتاه می شود، چه جایی بهتر از این بیغوله ها و مخروبه ها برای مصرف مواد می توان پیدا کرد؟
وی بیان می کند: حضور تمام وقت پلیس در این منطقه باعث شده است که خرده فروشان مواد مخدر از راه های دیگری به کارهای پلید خود بپردازند.
وی تصریح می کند: خانه ها و مغازه های خرده فروشی مواد توسط پلیس پلمب شده است، اما سوداگران مرگ هنوز دست از این محل برنداشته اند و به طور سیار در کنار رودخانه به فروش مواد اقدام می کنند.
بعد از غروب از خانه بیرون نمی رویم
یکی از اهالی این منطقه که خود را علی معرفی می کند، می گوید: پسرهای این محل از ترس اعتیاد و زنان و دختران از ترس آزار و اذیت معتادان بعد از غروب خورشید از خانه ها بیرون نمی آیند.
وی با بیان این که تا قبل از اجرای طرح پاک سازی و دستگیری خرده فروشان از دست معتادان در امان نبودند، ادامه می دهد: بعضی شب ها معتادان به اشتباه برای تهیه مواد مصرفی در حیاط منزل ما را می کوبیدند و خواب را در چشمان ما حرام می کردند و با این که بر سر چند مثقال مواد به جان هم می افتادند.
وی از مسئولان درخواست می کند تا مشکلات این محل را که منشاء آن اعتیاد و فقر فرهنگی و مادی است، برطرف کنند.
وی می افزاید: مشکلات بهداشتی هم گریبان گیر مردم منطقه است، اما ریشه کنی مواد مخدر مهم ترین خواسته اهالی است.
اجاره خانه برای فروش مواد
یکی از اهالی این منطقه با بیان که شهرداری باید تمام خانه های مخروبه و رها شده محلی را که با محل تجمع معتادان است، تخریب کند، می افزاید: بیشتر قاچاقچیان با اجاره کردن خانه هایی در این مناطق به فروش مواد اقدام می کنند که برای ساکنان منطقه مشکلاتی را به وجود آورده است.
«مرتضی» از دیگر ساکنان محل هم می گوید: معتادان، آسایش را از این محل به یغما برده اند و زندگی را برای ما جهنم کرده اند.
وی ادامه می دهد: مخروبه های اطراف تپه نادری، محلی برای تجمع معتادان تزریقی و پرخطر شده است.
وی با اشاره به این که راه اندازی ایستگاه سیار پلیس افزایش امنیت در این منطقه را به ارمغان آورده است، اظهار می کند: طرح های پاک سازی و پلمب خانه های قاچاقچیان مواد مخدر در کاهش تردد معتادان و ایجاد مزاحمت آن ها برای اهالی نقش مهمی داشته است.
انتهای پیام/