به گزارش عصر اترک، در دومین روزی که او در چادر صحرایی مداوا می شد، یک خمپاره اصابت می کند و چادر آتش می گیرد و افرادی که در محل حضور داشتند او و سایر زخمی ها را از چادر خارج و به بیمارستان اهواز اعزام می کنند.

وقتی زخمی ها به بیمارستان اهواز اعزام می شوند، بیمارستان به علت نبود جا، این زخمی ها را پذیرش نمی کند و در همین حین، محمد حسن عباسی تصمیم می گیرد تا دوباره به جبهه بازگردد و او به پشت جبهه باز می گردد و به انتقال اسرای عراقی به پشت جبهه اقدام می کند.

اما مافوق او تصمیم می گیرد که این سرباز شیمیایی شده را به همراه عده ای دیگر از زخمی ها برای مداوا و دیدار با خانواده به مشهد اعزام کند، که او با دیگر زخمی ها به مشهد منتقل می شود.

محمد حسن عباسی، این جانباز شیمیایی که زاده روستای ارکان از توابع شهرستان بجنورد استان خراسان خراسان شمالی بوده است، تعریف می کند: وقتی با هواپیما به همراه دیگر زخمی ها از اهواز به مشهد اعزام شدیم با رسیدن به مشهد، دیگر برای انجام یک مداوای اساسی، خودم را معطل نکردم و به زادگاهم برگشتم، چونکه اثرات شیمیایی شدن به قلبم نرسیده بود.

او می گوید: پس از اینکه به زادگاهم برگشتم از آن روز به بعد، روز به روز حالم بدتر شد و من برای دریافت حمایت به بنیاد شهید و امور ایثارگران مراجعه کردم و آنان از من مدرکی را خواستند تا ثابت می کرد که من در جبهه شیمیایی شده و در پشت جبهه نیز بستری شده ام.

او می افزاید: این در حالی بود که پرونده ام در چادر صحرایی سوخته بود و هیچ مدرکی نمانده بود که بتوانم ارائه بدهم، بنابراین در لیست بنیاد شهید فقط با نام جانباز ثبت شدم اما درصد جانبازی ام را مشخص نکردند و تاکنون نیز این نهاد هیچ کمک مالی به من و خانواده ام نکرد.

عباسی همچنین خاطر نشان می کند: از 17 سال قبل دچار دیابت شده ام و بر اثر آن دو چشمم نابینا شده اند و حدود چهار سال است که دو کلیه ام نیز آسیب دیده اند و دیالیزمی شوم.

وی عنوان می کند: از زمانیکه که از جبهه برگشتم، گرفتار دردهای جسمانی بوده ام و همسرم ( فاطمه رضایی ) تمام بار این زندگی را بر دوش کشیده است.

او تعریف می کند: چند سالی امورتمان با کارکردن همسرم بر روی زمین دیمزار پدری ام می گذشت، اما پس از آن، وقتی پدرم فوت شد، زمین پدری ام میان خواهرها و برادرهایم تقسیم شد و فقط یک قطعه زمین کوچک برایمان باقی ماند که پس از آن، همسرم تصمیم گرفت تا با کارکردن در خانه های مردم اموراتمان را بگذراند.

این جانباز شیمیایی خاطر نشان می کند: هر چند که پنج دختر و پسرم ازدواج کرده اند، اما آنها نیز زندگی کارگری دارند و نمی توانند از لحاظ مالی دست ما را بگیرند.

او می افزاید: چند سالی است که همسرم دیگر نمی تواند کار کند و بخور و نمیر زندگی امان با یارانه و کمک های موردی پدر و برادر خانمم می گذرد، اما پولی نداریم که هزینه های مداوایم و حتی هزینه پرداخت کرایه تاکسی از روستای ارکان تا به بیمارستان بجنورد برای انجام دیالیزم را بپردازیم.

او می گوید: در این بستر بیماری افتاده ام و رنج می کشم و روزی صد بار از خدا درخواست مرگ می کنم.

عباسی عنوان می کند: نهاد بنیاد شهید، من و خانواده ام را حمایت نکرد، اما از خیران می خواهم که از لحاظ مالی خانواده ام را حمایت کنند، ان شاء الله.

شماره کارت بانک ملی، محمد حسن عباسی 6037991813136268

انتهای پیام/