به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک»، ملیحه عباسی، مسئول بسیج جامعه زنان شهرستان جاجرم در یادداشتی نوشت: یکی از وظایف و تکالیف هر زوجی در طول زندگی مشترک، این است که نسلی خوب را به وجود بیاورند و تربیت کنند که لازمه و مقدمه آن فرزندآوری است.

این در حالی است که در زندگی امروزه برخی در تلاش‌اند تا ضرورت فرزندآوری را زیر سؤال ببرند و نسبت به نگهداری و عشق‌ورزیدن به حیوانات به‌جای کودک روی آورده‌اند.

این گروه معتقدند که نگهداری حیوان خیلی راحت‌تر از کودک است و گاهی اوقات فرزند را دردسر زندگی می‌دانند و آنها را مانع رشد و تعالی خود تلقی می‌کنند.

فرزندآوری پدیده فردی نیست؛ بلکه انتخاب مشترک بین زوجین است که تحت‌تأثیر عوامل مختلفی از جمله مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و روان‌شناختی قرار می‌گیرد که مهم‌ترین و عمده‌ترین تأثیر فرزندآوری داشتن جامعه‌ای جوان و پویا در کشور خواهد بود.

فرزندآوری سبب نشاط و سلامت روانی و انگیزه والدین می‌شود، فرزندان با رفتار و شوق هیجانی در کودکی و نوجوانی، به خانه و والدین خود شادی می‌بخشند.

یکی از عوامل مهم فرزندآوری، کاهش افسردگی و استرس در زندگی است، همان‌گونه که به دنیا آمدن فرزند سبب شادی والدین می‌شود، انگیزه و شور بزرگ کردن و حضور بچه‌ها همیشه همراه والدین خواهد بود.

ورود فرزند به خانواده، گرمی و صمیمیت را وارد خانه می‌کند و بنابراین با به دنیا آمدن فرزندان، امید و آرزو در والدین افزایش پیدا می‌کند و والدین برای برآورده‌کردن نیازهای فرزندشان تلاش مستمر می‌کنند.

آن‌ها هر فعالیتی را به امید فرزندان و فراهم‌کردن آینده‌ای با کمترین نقص انجام می‌دهند که کسانی که امید به زندگی بالایی دارند عمر طولانی‌تری خواهند داشت.

با آغاز زندگی مشترک، وابستگی و علاقه هر دو طرف بیشتر می‌شود، اما وقتی زوج‌ها صاحب فرزند می‌شوند احساس دوست‌داشتن و دوست داشته شدن در آن‌ها با معنای متفاوت و جدیدی شکل می‌گیرد؛ زیرا ابراز علاقه دیگر هیچ قید و شرطی ندارد و والدین خالصانه‌ترین شکل محبتشان را ابراز می‌کنند.

با تولد فرزندان، احساس مفید و مؤثری به والدین القا می‌شوند، بر این اساس والدین برای فرزندان خود کارهایی انجام می‌دهند تا نیازهایشان برطرف شود که احساس قدرت، ارزشمندی و مفیدبودن به آن‌ها می‌دهد.

وجود فرزند و تربیت آن‌ها در شخصیت والدین اثرگذار است، بر این اساس والدینی که با مطالعه و آموزش به تربیت فرزندان خود می‌پردازند، با کسب اطلاعات بیشتر و درک موقعیت‌های متفاوت علاوه بر اینکه فرزندان خود را به‌درستی تربیت می‌کنند، شخصیت و افکار خودشان نیز تغییر می‌کند.

والدین از طریق مهدکودک، مدرسه، مراکز تفریحی سالم و محیط همسایگی، آشنایان بیشتری پیدا می‌کنند و فرزندان بهانه‌ای تازه برای شروع ارتباط مفید و سالم با جامعه در دهه سوم به بعد زندگی می‌شوند.

فرزندآوری، عامل نشاط خانواده است، بر این اساس وقتی شما به خانه‌ای وارد شوید که فرزندی در آن نیست، حسّ دل‌مردگی، خمودگی، افسردگی را در آن خانواده‌ها احساس می‌کنید؛ ولی در خانواده‌ای که فرزند حضور دارد، از اوّل صبح که فرزند بیدار می‌شود، یک نشاط و شادمانی و حرکت و پویایی را در خانواده ایجاد می‌کند و پدر، مادر و محیط خانواده به‌واسطهٔ آن فرزند، نشاط و شادی و شادمانی خاصّی می‌گیرند.

نکته قابل‌توجه بعدی بحث رشد و برکات اقتصادی است که در خانواده ایجاد می‌شود، خداوند وقتی فرزندی را به خانواده‌ای اعطا می‌کند، باب روزی را نیز برای آن خانواده باز می‌کند.

ما با بررسی در حوزۀ تربیت و علم امروز، مشاهده می‌کنیم که وقتی خداوند به خانواده‌ای فرزند می‌دهد، هوش اقتصادی والدین را فعّال‌تر می‌کند، یعنی انسان را به یک رشد اقتصادی می‌رساند و فکر اقتصادی فعّال‌تر می‌شود. چرا که انسان خود را به‌خاطر آن فرزند و در قبال آن فرزند مسئول می‌داند، لذا باید رشد پیدا کند.