به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»، مریم رازقی، مدیر مرکز بهداشت شهرستان گرمه در یادداشتی نوشت: امروزه عبارت «جوانی جمعیت»، به دغدغه‌های ملی تبدیل شده است. سیاست‌ها و قوانین زیادی حول این محور می‌چرخند، اما به نظر می‌رسد حل این چالش، بیش از هر چیز نیازمند یک انقلاب‌فرهنگی و تغییر در نگرش‌های فردی است.

باید پرسید چرا باوجود تمام تأکیدها، بسیاری از زوجهای جوان، فرزندآوری را به تعویق می‌اندازند یا از آن صرف‌نظر می‌کنند؟ پاسخ اغلب، مجموعه‌ای از دلایل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است؛ ترس از هزینه‌ها، دغدغه‌های شغلی، کمال‌گرایی در تربیت و گاهی سبک زندگی مبتنی بر لذت فردی.

 اما آنچه در این میان مغفول مانده، نگاه به «فرزند» به‌عنوان یک «مسئله» است، نه یک «فرصت»، این نگرش نیازمند بازتعریف است. فرزندآوری تنها یک وظیفه اجتماعی یا پاسخ به آمارهای نگران‌کننده نیست.

در حقیقت، این انتخاب، سرچشمهٔ غنی از احساسات و تجربیات بی‌بدیل است که هیچ موفقیت مادی یا لذت فردی قادر به جایگزینی آن نیست. خندهٔ یک کودک، می‌تواند عمیق‌ترین استرس‌های زندگی مدرن را محو کند. مسئولیت‌پذیری ناشی از پدر و مادری، شخصیت ما را به‌گونه‌ای متحول می‌کند که در هیچ کلاس آموزشی ممکن نیست. 

 از منظر کلان، هر نوزادی که متولد می‌شود، تنها یک عضو جدید برای جامعه نیست؛ او یک سرمایه‌گذار کوچک، یک نوآوری بالقوه و یک حامی آینده برای نسل‌های قبل از خود است. جامعه‌ای که فرزندان بیشتری دارد، جامعه ایی پرانرژی، خلاق و انعطاف‌پذیری است.

این جامعه بهتر می‌تواند بر چالش‌های آینده غلبه کند، زیرا نیروی جوان آن، موتور محرک توسعه و پیشرفت است. جوانی جمعیت به معنای داشتن نیروی کار فعال‌تر، مصرف متعادل‌تر و ایده‌های نوین بیشتر است.

 البته تردیدی نیست که سیاست‌گذاران باید بسترهای لازم را فراهم کنند. تسهیلات مسکن، بهبود کیفیت نظام آموزشی و بهداشتی، و ایجاد امنیت شغلی برای والدین، از ضروریات غیرقابل‌انکار این مسیر است. اما این سیاست‌ها تنها زمانی ثمربخش خواهند بود که در بستری از باورهای مثبت و امیدوارانه در جامعه پذیرفته شوند.

 در نهایت، فرزندآوری یک سرمایه‌گذاری بلندمدت بر روی آینده است؛ سرمایه‌گذاری که سود آن تنها مختص یک خانواده نیست، بلکه تمام جامعه از موهبت آن بهره‌مند خواهد شد. این انتخاب، پاسخی امیدوارانه به آینده و اعتقاد به زندگی است. وقتی جامعه‌ای برای فرزندانش ارزش قائل شود، در حقیقت برای "فردا"ی خود ارزش گذاشته است. بیایید این تصمیم را نه از سر اجبار که از روی عشق، امید و درک عمیق از برکات بیشمار آن برگزینیم. آیندهٔ یک ملت، در نگاه کنجکاو کودکان امروز معنا پیدا می‌کند.

فرزندآوری تنها یک عمل بیولوژیک یا یک تکلیف اجتماعی نیست؛ بلکه یک هنر زندگی‌کردن است. حضور فرزند به زندگی معنا و جهت می‌بخشد و به والدین این فرصت را می‌دهد تا خود را در آینده‌ای فراتر از عمر محدود فردی ادامه دهند. از سوی دیگر، فرزندان پیوند نسل‌ها را حفظ می‌کنند و با انتقال ارزش‌ها، فرهنگ و تجربیات، تداوم هویت جمعی را ممکن می‌سازند. در فضای گرم خانواده‌های پرجمعیت، کودکان همکاری و تعامل و گذشت را به‌صورت عملی می‌آموزند و این مهارت‌ها پایه‌های جامعه‌ای قوی و منسجم را می‌سازد.

 نکته مهم دیگر تأثیر فرزندآوری بر اقتصاد کلان است. بر خلاف تصور رایج که فرزند را تنها یک هزینه می‌داند، باید به این موضوع توجه کرد که نسل جوان آینده، تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان اصلی اقتصاد خواهند بود. آنها نیروی کار آینده، مولدان ثروت و محرک‌های چرخه اقتصادی هستند. بدون وجود نسل جوان، اقتصاد با رکود جدی مواجه شده و سیستم‌های تأمین اجتماعی با چالش‌های بزرگی روبرو خواهند شد؛ بنابراین، سرمایه‌گذاری برای فرزندآوری در واقع سرمایه‌گذاری برای امنیت اقتصادی آینده کشور است.

 علاوه بر این، نمی‌توان نقش شادی و نشاط ناشی از حضور کودکان را در جامعه نادیده گرفت. کودکانی که در پارک‌ها بازی می‌کنند، صدای خنده آنها و هیاهوی زندگی که به همراه می‌آورند، به فضای شهری روح می‌بخشند و جامعه را از سکون و خمودگی خارج می‌کنند. این نشاط جمعی، تأثیر مستقیمی بر سلامت روان جامعه دارد و کیفیت زندگی همگان را بهبود می‌بخشد.

 در پایان باید بر این نکته تأکید کرد که ترویج فرهنگ مثبت نسبت به فرزندآوری، نیازمند عزمی ملی و مشارکت همه نهادهای فرهنگی، آموزشی و رسانه‌ای است. رسانه‌ها می‌توانند با نشان‌دادن زیبایی‌های پدرومادر بودن و ارائه الگوهای موفق، نگرش جامعه را تغییر دهند. آموزش‌وپرورش می‌تواند از سال‌های نخست مدرسه، ارزش خانواده و فرزند را به نسل آینده بیاموزد. در کنار اینها، حمایت‌های عملی و قانونی از خانواده‌ها می‌تواند این مسیر را هموارتر سازد. با همکاری همه‌جانبه، می‌توانیم جامعه‌ای جوان، پویا و امیدوار برای فردا بسازیم.