خورشید آموزگار در گفتگو با خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک» گفت: زمانی‌که قرار است معابر، مکان‌های عمومی یا حتی وسایل حمل‌ و نقل طراحی شوند، باید به شکلی اجرا شوند که تمام افراد، فارغ از میزان توانایی جسمی، امکان استفاده از آن‌ها را داشته باشند.

وی با اشاره به قوانین ملی و بین‌المللی، از جمله قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت، افزود: این قوانین دستگاه‌های اجرایی را موظف کرده‌اند هنگام طراحی و احداث اماکن عمومی و وسایل حمل‌ونقل، الزامات مناسب‌سازی را رعایت کنند، این حق قانونی افراد معلول است که همچون سایر شهروندان از امکانات شهری و خدمات عمومی بهره‌مند شوند.ب

آموزگار با بیان‌ این‌که علی‌رغم گذشت سال‌ها از تصویب و ابلاغ این قوانین، شاهدیم که بسیاری از نقاط شهری هنوز مناسب حضور افراد معلول نیست، عنوان کرد: نبود زیرساخت مناسب، نبود نظارت کافی، محدودیت بودجه و کم‌توجهی به مشارکت افراد دارای معلولیت در تصمیم‌گیری‌های اجرایی، از جمله چالش‌های مهم پیش‌روی تحقق شهر فراگیر است.

وی با گلایه از روند کند اجرای برنامه‌های مناسب‌سازی، افزود: وقتی فضای شهری برای بخشی از مردم غیرقابل‌استفاده باشد، عملاً فرصت‌های برابر از آنان سلب می‌شود. باید با عزمی جدی، حمایت‌های مالی مؤثر و مشارکت واقعی معلولان، این روند را اصلاح کنیم.

آموزگار با بیان این‌که هدف مناسب‌سازی رفع موانع موجود در محیط شهری برای افراد دارای معلولیت است، خاطر نشان کرد: مناسب‌سازی یعنی ایجاد شرایطی که افراد دارای محدودیت‌های حرکتی یا حسی بتوانند به راحتی در شهر تردد کنند. به‌عنوان مثال، اختلاف سطح بین پیاده‌روها و خیابان‌ها، یا نبود رمپ در معابر، مشکلات جدی برای افرادی که از ویلچر استفاده می‌کنند ایجاد می‌کند. با ساخت رمپ‌های استاندارد، می‌توان این موانع را برطرف کرد و فرآیند مناسب‌سازی را انجام داد.

وی با اشاره به وضعیت نامناسب سکوهای اتوبوس در بجنورد گفت: متأسفانه شرایط لازم برای استفاده افراد دارای معلولیت، به‌ویژه کسانی که با ویلچر جابه‌جا می‌شوند، فراهم نیست. در بسیاری از موارد، امکان دسترسی به سکوهای اتوبوس و استفاده از سیستم حمل‌ونقل عمومی برای این افراد وجود ندارد.

آموزگار در ادامه به راهکارهای مختلفی برای بهبود این شرایط اشاره کرد و گفت: نصب چراغ‌های راهنمایی صوتی برای کمک به افراد دارای معلولیت بینایی، استفاده از تابلوهای نشانگر مسیر به‌صورت تصویری برای افراد دارای معلولیت شنوایی، کاربرد موزاییک‌های زردرنگ شیاردار در پیاده‌روها به‌عنوان خطوط هدایت‌کننده برای نابینایان، پوشاندن جوی‌های آب و ایجاد پل‌های عابرپیاده برای تسهیل تردد و حذف تابلوها و موانع اضافی در معابر که برای افراد دارای معلولیت و حتی عموم مردم مشکل‌ساز هستند.

انتهای خبر/ فیروزبخت