به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک» به نقل از راه دانا، حمیدرضا رنجبرزاده با اشاره به عملکرد ضعیف نهادهای نظارتی در خصوص تولیدات پلتفرم‌های پخش آنلاین سریال های شبکه نمایش خانگی اظهار کرد: به نظر می‌رسد ساترا خود را به صیانت محتوایی از تولیدات پلتفرم‌ها و سریال‌های نمایش خانگی محدود کرده که البته حتی در همین حوزه نیز  چندان موفق نیست، ساترا معیارهایی دارد که به راحتی می‌تواند توسط متون فیلمنامه های دوستان نادیده گرفته و دور زده شود.

وی با تاکید بر لزوم صیانت هنری ساترا خاطرنشان کرد: ما  به لحاظ وضعیت فرم در سینمای کشور و یا سریال‌های پلتفرم‌های نمایش خانگی با یک وضعیت بسیار نازلی روبرو هستیم؛ در حال حاضر یک مراوده مالی بزرگ در پلتفرم‌ها در حال رقم خوردن است و ما با حجم بالایی از سریال‌های تولیدی روبرو هستیم و بسیاری از عوامل سینمایی جهت آغاز فعالیت در پلتفرم ها اقبال نشان دادند، بنابراین مشخص است که رقم‌های درشتی در پلتفرم ها در حال جا به جایی است، اما آیا به لحاظ هنری و فرمیک نیز صیانتی از ذوق و سلیقه و ذائقه مخاطب ایرانی صورت می گیرد یا نه؟

این منتقد سینما عنوان کرد: متاسفانه و با وجود اینکه کمیت بالایی در این زمینه وجود دارد، اما کیفیت آثار تولیدی بسیار پایین است، ساترا باید ابتدا مخاطب را با خود همراه کند تا بتواند ادعا کند از ذوق و سلیقه و ذائقه هنری جامعه ایرانی صیانت می‌کند، اما حتی این اتفاق هم نمی افتد و از دید کلان تر هم اگر به موضوع نگاه کنیم، می بینیم.

وی ادامه داد: اگر تنظیم گری و نظارت را یکی از شئون ساترا بدانیم، باتوجه به هجومی که سینماگران به سمت پلتفرم ها آوردند و مبالغ بالایی که در حال رد و بدل شدن هستند، ساترا می‌تواند یک نهاد سیاست گذار در این عرصه باشد و با ریل‌گذاری کلانی که در حوزه فرهنگ و هنر انجام می‌دهد، مسیر فیلم سازی پلتفرم‌ها را به نحوی پیش ببرد که هم صیانت‌های محتوایی که مد نظر دارد، رقم بزند و هم سیاست گذاری فرمیک داشته باشد.

ساترا، در حوزه صیانت محتوایی ناقص عمل میکند
وی با بیان اینکه متاسفانه روز به روز بیشتر شاهد نزول سطح کیفی تولیدات سینمایی و پلتفرم ها هستیم، تصریح کرد: یک ژانر شبه کمدی‌ در سینمای ایران شکل گرفته که متاسفانه هر روز آثار مبتذل‌تر؛ بی‌مایه‌تر و فاقد حداقل‌های استاندارد سینمایی را شاهد هستیم، در حالی که ساترا میتواند از سلیقه مخاطب ایرانی صیانت کند. بنابراین به نظر می‌رسد ساترا، در حوزه صیانت محتوایی ناقص عمل میکند، در حوزه صیانت فرمی و هنری هم اتفاق خاصی نمی افتد و در حوزه سیاست گذاری کلان هم ریل گذاری باید به سمتی برود که با آثار بهتری روبرو شویم و این رفت و برگشت‌های مالی که رقم می‌خورد، نتیجه بخش باشند.

این منتقد آثار سینمای ایران تصریح کرد: به این مسئله میتوان از دیدگاه کلان تر توجه کرد، ما در اینجا با یک مربع خطرناک روبرو هستیم که اضلاع آن با یکدیگر هم، هم افزایی دارند و هم نمی توانند نقش بازدارندگی که باید داشته باشند را ایفا کنند، چه در زمینه محتوا و چه در زمینه فرم. از طرفی، با تهیه کنندگانی مواجه هستیم که گویا تنها عاملی که اولویت آنهاست، بحث‌های مالی و اقتصادی است و حاضرند هر اتفاقی را رقم بزنند و از تمام داشته‌ها و ارزش‌های فرهنگی اجتماعی ایران تغذیه کنند و حتی آنها را لجن مال کنند تا صرفاً یک کیلوبایت، به مصرف اینترنت پلتفرم خود اضافه کنند یا چند میلیون تومان به فروش خود بیفزایند. این امر نشان میدهد ما با پلتفرم هایی مواجه هستیم که دغدغه اصلی آنان فرهنگ و هنر  نیست و صرفاً فعالیت اقتصادی میکنند و در پی کسب سود و منفعت مالی هستند و برای این منظور روی قصه ها و مسائلی دست می گذارند که تابو محسوب می شود که هرچند برای کوتاه مدت، اما توجه مخاطب را جلب می‌کند.

وی افزود: ضلع دیگر این مربع در واقع مخاطب آثار قرار دارند،  اگر به آثار پرفروش سال‌های اخیر سینما وتولیدات پلتفرم های نمایش خانگی توجه کنیم، متوجه خواهیم شد که وضعیت سلیقه مخاطب ایرانی نیز وضعیت چندان مناسبی نیست و سطح ذائقه ما به حدی تنزل پیدا کرده که کمدی های آبکی سینمای ایران، به پرفروش‌ترین فیلم‌ها و سریال‌ها تبدیل شده اند.

این نویسنده در ادامه گفت: به عنوان ضلع چهارم، تولید کنندگان محتوا در فضای مجازی را داریم که بدیهی است اگر آنها هم بخواهند محتوایی تولید کنند، دست روی قصه و محتوایی که ممکن است بیشتر مورد توجه قرار بگیرد، بگذارند.

وی بیان کرد: با کنار هم قرار دادن اضلاع این مربع یعنی ساترا( نهاد نظارتی)، تهیه کننده، مخاطبین و تولیدکنندگان محتوا در کشور در می ‌یابیم که چرا سینمای ما به این وضعیت اسفناک دچار شده،  در حالی که هر چهار ضلع هم افزایی نیز دارند.

رنجبرزاده در پایان خاطرنشان کرد: تولیدکنندگان که اساسا سودشان در این روند دنبال می شود، مخاطب با ذائقه نازل شده خود به این روند کمک میکند و تولید کنندگان محتوا هم طبیعی است که دنبال دیده شدن و ویو هستند و چه جریانی بهتر از برنامه ها و سریال هایی که به هر طریق توجه مخاطب را به خود جلب کند، حتی به وسیله نقد و تخریب.

انتهای خبر/