به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک»، مریم ریحانی، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد در یادداشتی نوشت: ماه رمضان، به عنوان یکی از مقدس‌ترین و مهم‌ترین ماه‌های سال در دین اسلام، نه تنها یک زمان برای روزه‌داری و عبادت محسوب می‌شود، بلکه فرصتی استثنایی برای تغییر در سبک زندگی فردی و اجتماعی فراهم می‌آورد.

 در این ماه، مسلمانان در سراسر جهان با روزه‌داری از صبح تا غروب، به تأمل در خویشتن، تقویت ایمان و نزدیکی به خداوند می‌پردازند. این عمل، که به نوعی نمایانگر اراده و انضباط فردی است، در عین حال تأثیرات عمیقی بر جامعه نیز دارد.

یکی از تأثیرات مهم ماه رمضان، ترویج همبستگی اجتماعی است. در این ماه، مردم به ویژه در کشورهای اسلامی، به همدیگر کمک می‌کنند و با برگزاری افطاری‌های جمعی و مشارکت در امور خیریه، احساس همدلی و همکاری را تقویت می‌کند.

 این رفتارها نه تنها باعث افزایش روحیه اجتماعی می‌شود، بلکه فرصتی برای ایجاد دوستی‌ها و تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی فراهم می‌آورد. به عنوان مثال، در بسیاری از جوامع، خانواده‌ها و دوستان در کنار یکدیگر جمع می‌شوند و با صرف افطار، نه تنها روزه خود را باز می‌کنند بلکه لحظات شاد و خاطره‌انگیزی را نیز رقم می‌زنند.

از سوی دیگر، ماه رمضان فرصتی است برای رشد معنوی و روحانی. در این مدت، افراد بیشتر به عبادات می‌پردازند، نمازهای خود را با دقت بیشتری به جا می‌آورند، و به تلاوت قرآن و دعاهای مختلف روی می‌آورند. این فعالیت‌ها به تقویت ایمان فردی و درک عمیق‌تری از مفاهیم دینی کمک می‌کند.

نتیجه این تأملات و عبادات، حس آرامش و رضایت درونی است که به انسان کمک می‌کند تا با چالش‌های زندگی بهتر مقابله کند و از فشارهای روزمره فاصله بگیرد.

نقش روزه‌داری در سلامت روحی و معنوی انسان

روزه‌داری، به عنوان یکی از ارکان اصلی ماه رمضان، تأثیرات مثبت زیادی بر سلامت روحی و معنوی انسان دارد. از یک سو، روزه‌داری به فرد این امکان را می‌دهد تا به خودشناسی بپردازد و نسبت به نیازهای جسمی و روحی خود آگاه‌تر شود.

این آگاهی، زمینه‌ساز تغییرات مثبت در رفتار و عادات زندگی می‌گردد. به عنوان مثال، روزه‌داری می‌تواند به کاهش استرس و افزایش تمرکز کمک کند. با دوری از غذا و نوشیدنی برای مدتی مشخص، افراد به یک نوع خودکنترلی دست می‌یابند که می‌تواند به کاهش اضطراب و بهبود کیفیت خواب منجر شود.

از سوی دیگر، روزه‌داری به انسان‌ها یادآوری می‌کند که باید به نیازهای دیگران توجه بیشتری داشته باشند. این تجربه مشترک از گرسنگی، افراد را به یاد فقر و مشکلات دیگران می‌اندازد و آنان را تشویق می‌کند تا در انجام کارهای خیر و کمک به نیازمندان فعال‌تر باشند. این حس همدردی و همیاری به تقویت همبستگی اجتماعی و افزایش روحیه همکاری در جامعه کمک می‌کند.

نهادینه کردن تلاوت قرآن در زندگی روزمره

قرآن کریم، به عنوان کتاب هدایت و راهنمای مسلمانان، در ماه رمضان به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد. برای نهادینه کردن تلاوت قرآن در زندگی روزمره و فراتر از ایام ماه رمضان، می‌توان از چندین راهکار استفاده کرد.

اولین قدم، تعیین زمان مشخصی برای تلاوت قرآن در طول روز است. برای مثال، می‌توان قبل از خواب یا پس از نماز صبح، یک یا دو صفحه از قرآن را تلاوت کرد. ایجاد یک عادت روزانه به تدریج به یک بخش جدایی‌ناپذیر از زندگی فرد تبدیل می‌شود.

دومین راهکار، استفاده از تکنولوژی‌های مدرن است. با توجه به پیشرفت‌های فناوری، می‌توان از اپلیکیشن‌های موبایل و وب‌سایت‌های مختلف که به تلاوت قرآن و آموزش مضامین آن کمک می‌کنند، بهره برد.

این ابزارها می‌توانند به افراد کمک کنند تا به آسانی و در هر زمان و مکانی به قرآن دسترسی داشته باشند و آن را مطالعه کنند.

سومین راهکار، برگزاری جلسات تلاوت قرآن با دوستان و خانواده است. این جلسات می‌تواند به تقویت روابط اجتماعی و معنوی کمک کند و باعث شود که افراد به صورت گروهی به یادگیری و تلاوت قرآن بپردازند. این نوع فعالیت‌ها نه تنها به ارتقاء سطح فهم دینی کمک می‌کند، بلکه احساس تعلق و همبستگی را نیز در جامعه تقویت می‌کند.