به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصر اترک»، علی منتظران، کارشناس و مدرس سواد رسانه در یادداشتی نوشت: باتوجه‌به مصوبه قانون عفاف و حجاب اخیر مجلس شورای اسلامی از زاویه دیگری نسبت به این مسئله نگاهی بیندازیم تا در یک موضع بی‌طرف، سوای از مسئله دینی بودن این مسئله به این مورد بپردازیم که آیا این اصل تأثیری در زندگی مردمی دارد یا خیر؟

مسئله پوشش در نگاه ابتدایی یک امر انسانی است، نه اینکه بگوییم تنها در دین اسلام به آن اشاره شده است. با نگاهی به زندگی اجتماعی در کشورهای غربی و شرقی دنیا به این موضوع دست پیدا می‌کنیم که هر کشوری در جامعه خود قوانین بخصوصی برای نوع پوشش در اماکن مختلف دارد که به نوع خود سخت‌گیرانه یا حتی شاید غیرمنطقی به نظر برسد، اما علت عدم مقابله مردم با این موضوع چیست؟ قانون بودن آن!

حال شاید عده‌ای بر این نظر باشند که این مسئله، یعنی حجاب یک امر شخصی است و نیازی به قانون‌گذاری ندارد. یا اینکه عده‌ای باور دارند که قانون در این مسئله به‌اشتباه وضع شده و سخت‌گیرانه با آن برخورد شده است.

کمی از مسئله حجاب فاصله می‌گیریم و سری به قوانین دیگر جامعه می‌اندازیم، مثلاً در مسئله راهنمایی‌ورانندگی، قانون وضع می‌شود که در فلان خیابان یا جاده حداکثر با سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت مجاز به تردد هستید، حالا من مخاطب این مسئله را نپذیرم و این‌طور مقابله کنم که وسیله شخصی خودم هست، پس اجازه دارم بیشتر از این سرعت رانندگی کنم، یا بگویم قانون اشتباه وضع شده باید برای این جاده بیشتر از این پیش‌بینی می‌شد.

یا نگاه دیگری بیندازیم به قانون، مثلاً در قانون انشعابات آب یا برق و گاز، من بگویم؛ چون آب برای شخص خود من هست؛ بنابراین حق دارم از آن به هر نحوی استفاده کنم، حتی اگر اسراف صورت بگیرد.  آیا قانون حق دارد با این مسئله مقابله کند یا خیر؟ اگر خیر که آسیب‌های اجتماعی این استفاده شخصی و نگاه شخصی را داریم در اطراف خود می‌بینیم، مثلاً همین قطعی مداوم برق در شهرهای مختلف، کمبود آب، ضعف در گازرسانی برخی مناطق، یقیناً بخشی از این نواقص به استفاده اشتباه یا بهتر است بگوییم به نگاه و تفکر اشتباه آدم‌های جامعه برمی‌گردد.

حالا برگردیم سر اصل مطلب، حجاب در بخشی از معنای خود، شخصی محسوب می‌شود، اینکه شما چه رنگی استفاده کنید، یا مثلاً است لباس به چه شکلی انتخاب شود، اینها یقیناً شخصی خواهند بود، چرا که سلیقه و علاقه فرد را می‌پذیرد؛ اما حالا نگاه کنیم به جامعه‌محور بودن این مسئله، یقیناً اینکه بگوییم تن خودم هست پس هر طور بخواهم می‌پوشانم، عین همان است که من بگویم ماشین خودم هست، پس هر چقدر بخواهم سرعت می‌روم، خانه خودم هست پس هر طور بخواهم روشنایی و گرما و آب مصرف می‌کنم، خب این مصرف بی‌رویه شما آسیب به کل جامعه می‌رساند.

حال در نگاه عفیفانه به جامعه، یا نگاه پوشش در جامعه به معضلاتی برمی‌خوریم که حتی همین قشر به‌اصطلاح کم‌حجاب در جامعه هم با آن روبرو هستند و گاهی شکایت دارند، اما اینکه چرا ما نسبت به این قانون هنوز هم مقابله داریم و حتی برخی از مسئولین نسبت به این موضوع مقابله و ایستادگی دارند را نمی‌توان درک کرد.

امیدواریم حالا که با آرای بالایی قوانین دقیقی نسبت به این مسئله که اصل حیا و پاکی را در جامعه رقم خواهد زد، وضع شده است، مسئولین محترم مجلس و نمایندگان محترم آن هر چه سریع‌تر نسبت به ابلاغ و پیگیری مجدانه نسبت به آن داشته باشند.