به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک»، علیرضا در زمان تولد دچار بیماری می‌شود که با نذور نیاز و توسل به امام حسین(ع) بهبودی می‌یابد.

از کودکی به قرآن و ادعیه علاقه داشت و در کنار کسانی که آنرا قرائت می‌کردند مشتاقانه گوش می‌سپرد.

از آن پس برای آمادگی حضور در جنگ به صف نیروهای بسیج می‌پیوندند.  

در تمام دوران مدرسه شوخ طبعی و صداقت وی، همراه با نمرات خوب همواره مورد رضایت اولیاء و معلمان بود.

فراغت را به تماشای تلویزیون و مطالعه می‌گذراند و در کنار آن از ورزش و امور هنری غافل نبود.

در انجام امور به ائمه اطهار(ع) متوسّل می‌شد و موفقیت‌های خود را مدیون لطف و عنایت آنان می‌دانست، که او پرورده و پرورش یافته در آغوش خانواده‌ای مذهبی بود. در انجام عبادات واجب تقّید داشت و با آنکه در سّن تکلیف نبود آن را با خلوص کامل ادا می‌کرد. در ماه مبارک رمضان که جلسات حفظ و قرائت قرآن در منزل آنان برگزار می‌شد با شوق بسیار در تدارک آن می‌کوشید. او شیفته امام(ره) بود و آرزوی ملاقات نزدیک با امام را داشت. در حفظ فرامین آن بزرگوار با توجّه به فعالیت‌های گسترده‌اش در بسیج ۱۶ ساله بود که همراه این نیرو، عرصه نبرد را تجربه می‌کند. این حضور روحیات معنوی وی را مضاعف نموده آنطور که در وصیت نامه‌اش می‌گوید: شهادت ادامه راه سید الشهدا(ع) است و پدر و مادرم باید افتخار کنند که از خانوادهٔ شهدا هستند. 

سرانجام در ۸ مرداد ۱۳۶۲ طی عملیات والفجر ۳ در منطقه مهران بر اثر اثابت ترکش خمپاره به ناحیه چشم راست به مولایش آقا امام حسین(ع) ملحق می‌شود.

پیکر طیبه شهید علیرضا امجدی طی مراسمی در گلزار شهدای شهر بجنورد (امامزاده سیّد عباس) خاکسپاری شد.

انتهای خبر/