رئیس آموزشکده پروفسور حسابی گفت: اگر تا قبل از ظهر عاشورای ۱۳ خرداد سال ۴۲ به نظر می‌رسید که نظر امام اصلاحی بود؛ اما با سخنرانی ظهر عاشورای امام کاملاً نمایان شد که نظر ایشان جنبه انقلابی و براندازی رژیم را داشت.
مهدی سرایدار در گفت‌و‌گو با خبرنگار عصر اترک در شیروان اظهار کرد: با تجمع و راهپیمایی مردم در برخی از شهرهای ایران در اعتراض به دستگیری امام خمینی ره، تظاهرات در قم، تهران و ورامین به خشونت کشیده شد و تعدادی از مردم کشته و مجروح شدند.
رئیس آموزشکده فنی و حرفه‌ای پروفسور حسابی شیروان افزود: دستگیری امام خمینی ره به‌خاطر سخنرانی او در مدرسه فیضیه علیه محمدرضا پهلوی، شاه وقت ایران بود که در این سخنرانی حکومت وقت به حکومت یزید تشبیه شده بود.
وی گفت: امام خمینی، به دلیل کشته‌شدن جمعی از مردم، این روز را برای همیشه عزای عمومی اعلام کرد ازاین‌رو ۱۵ خرداد در تقویم جمهوری اسلامی ایران تعطیل رسمی است.
مهدی سرایدار ادامه داد: مهرماه سال ۱۳۴۱ سیاست‌های جدید آمریکا در ایران با اعلام تصویب لایحهٔ انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد که این لایحه چند نکته قابل‌توجه دارد، اولاً نشانه‌ای از هویت‌زدایی اسلامی از کشور و نظام مستقر در کشور دیده می‌شد. به‌نوعی ترویج سبک زندگی جدید را هدف قرار داده بود.
سرایدار گفت: علما و در رأس آن‌ها حضرت امام از این لایحه این استنباط را داشتند که این لایحه مقدمه‌ای برای کارهای بزرگ‌تر مغایر با ارزش‌های دینی و سیاسی و همچنین تسلط بیشتر آمریکا بر کشور است، لذا حرکت‌های اعتراضی علیه این لایحه شروع شد.
وی با بیان اینکه دولت در مقابل حجم زیادی از اعتراضات لایحه را پس گرفت، گفت: این اقدام دولت نوعی پیروزی برای این حرکت اعتراضی تلقی شد و مردم و علما بسیار خوشحال بودند؛ اما حضرت امام باتوجه‌به هوشیاری و اطلاعاتی که داشتند علما را جمع کردند و فرمودند: ما نباید فریب این حرکت دولت را در توقف این لایحه بخوریم.
رئیس آموزشکده فنی و حرفه‌ای پروفسور حسابی شیروان ادامه داد: این حرکت امام تأثیر مهمی در رهبری ایشان در جریان نهضت داشت و امام با این حرکت، هوش و درایت خود را نشان دادند.
وی با بیان اینکه بعدازاین ماجرا رژیم شروع به سرکوب جریان‌های سیاسی کرد، افزود: این روند ادامه پیدا کرد تا زمانی که در روز دوم فروردین ۱۳۴۲ فاجعه فیضیه را به وجود آورد. رژیم قصد داشت با این حرکات به‌نوعی مردم را مرعوب کند و از صحنه خارج کند و مردم از روحانیت خسته شوند؛ لذا بعد از ماجرای فیضیه تصمیم گرفتند نام انقلاب سفید را به انقلاب شاه و مردم تبدیل کنند.
سرایدار گفت: تصور رژیم این بود که مردم از روحانیون جدا می‌شوند و به شاه می‌پیوندند، البته هیچ‌کدام از این برنامه‌ها عملی نشد و بدین ترتیب به زمان محرم سال ۴۲ رسیدیم که اتفاقات مربوط به قیام ۱۵ خرداد صورت گرفت.
وی ادامه داد: سخنان و اعلامیه‌های امام که از مهرماه سال ۱۳۴۱ منتشر شد، به‌تدریج نشان داده شد که هوشمندی، قاطعیت و پیگیری حضرت امام در مورد مسائل بسیار گسترده‌تر از آن چیزی بود که سایر مراجع داشتند.
وی ادامه داد: طلاب جوان قم نیز وقتی رفتار حضرت امام و سایر مراجع را در مواجه با رژیم پهلوی دیدند متوجه شدند که رفتار امام خمینی بسیار حساب‌شده‌تر از سایر آقایان است.
وی تصریح کرد: در ملاقات‌ها و صحبت‌ها، رفتار دقیق و عمیق امام خمینی ره برای مردم مشخص می‌شد و به‌تدریج ایشان مورد عنایت سایر اقشار مردم قرار گرفت.
رئیس دانشکده پرفسور حسابی با بیان اینکه در مقبولیت امام نزد مردم تعدادی از روحانیون مثل آقای فلسفی بی‌تأثیر نبودند، گفت: مرحوم فلسفی وقتی وقایع سیاسی اتفاق افتاد باتوجه‌به تجربیات و دانش سیاسی که داشت در منابر خود از حضرت امام تعریف و تمجید می‌کردند.
سرایدار تأکید کرد: امام خمینی با این اوصاف به‌عنوان یک مرجع شاخص و پیشتاز در جریان نهضت شناخته شده بود و دررابطه‌با بعضی از مراجع نکاتی در جهت تضعیفشان بیان شد درحالی‌که هیچ نکته منفی نتوانستند به امام خمینی ره نسبت بدهند. این ماجرا در شاخص شدن امام در بین مراجع بی‌تأثیر نبود.
رئیس آموزشکده پروفسور حسابی گفت: اگر تا قبل از ظهر عاشورای ۱۳ خرداد سال ۴۲ به نظر می‌رسید که نظر امام اصلاحی بود؛ اما سخنرانی ظهر عاشورای امام کاملاً نمایان شد که نظر ایشان جنبه انقلابی و براندازی رژیم را داشت. به همین دلیل رژیم تصمیم به دستگیری ایشان گرفتند و حتی قصد محاکمه امام را نیز داشتند.
وی ادامه داد: آگاه‌سازی مردم از مهر سال ۴۱ شروع شده بود به‌خصوص سخنرانی‌های وعاظ در دهه اول محرم و اعلامیه‌های امام بر علیه حکومت در آگاه‌سازی مردم تأثیر بسزایی داشت، سخنرانی امام در ظهر عاشورا هم که دیگر حجت را برای مردم تمام کرد. تمام این عوامل دست‌به‌دست هم داد تا مردم در روز ۱۵ خرداد با شعار «یا مرگ یا خمینی» به خیابان‌ها بیایند؛ لذا به همین دلیل روز ۱۵ خرداد را مبدأ انقلاب می‌نامند. یعنی روزی که مردم خواهان براندازی رژیم پهلوی شدند درحالی‌که حرکت‌های اعتراضی قبلی فقط جنبه اصلاحی داشتند و لذا اثری همچون قیام ۱۵ خرداد را نداشتند.
وی افزود: عدد دقیقی برای تعداد شهدای آن روز وجود ندارد. در آن روزها صحبت از پنج، ده و حتی پانزده هزار شهید هم می‌شد. بعد از انقلاب هم تحقیقات زیادی شد؛ اما به عدد دقیقی نرسیدند آن چیز که واضح بود کشتار وسیعی صورت گرفت.تهران از شهرهای اصلی این قیام بود و شهرهای تبریز، کاشان، مشهد، اصفهان، آبادان، یزد و چند شهر دیگر هم به پا خواستند.
انتهای پیام/حق‌بین