یادواره شهدای دانش آموز با محوریت شهید دانش آموز احسان رنجبر در منزل این شهید بزرگوار برگزار شد.
به گزارش عصر اترک از مانه وسملقان ظهر امروز مراسم یادواره شهدای دانش‌آموز در شهرستان مانه و سملقان برای اولین‌بار در منزل شهید دانش‌آموز احسان رنجبر در شهر آشخانه با حضور حجت‌الاسلام عباس آذریان نماینده ولی‌فقیه در ناحیه مقاومت بسیج شهرستان مانه وسملقان، فائزه خالقی فرمانده حوزه مقاومت بسیج حضرت زینب (س)، محسن روحانی رئیس اداره آموزش‌وپرورش شهرستان و رئیس بنیاد شهید شهرستان و برخی دیگر مسئولین و تعدادی از دانش‌آموزان باهمت و تلاش حوزه بسیج دانش‌آموزی خواهران شهرستان برگزار شد.
گفتنی ایست شهید احسان رنجبر در سن 16 سالگی در سال 1366 در عملیات کربلای 5 در سلمانیه به فیض عظیم شهادت نائل آمد.
در ادامه شما را به خواندن قسمتی از وصیت‌نامه این شهید بزرگوار دعوت می‌کنیم.
«و لا تحسبن‌الذین قتلوا في سبيل الله امواتاً بل احياء عند ربهم يرزقون»
(گمان نكنيد كساني كه درراه خدا كشته می‌شوند مرده‌اند، بلكه زنده‌اند و نزد خداي خويش روزي مي‌خورند.)
بار خدایا! اگر در هنگام ظهور امام عزيزم، مهدي (عج) منجي عالم بشريت بودم، مرا از ياران و اعوان او قرار بده وگرنه در حالي از قبر بيرونم بياور كه كفن به خود پيچيده و با شمشير بران و نيزه‌ي برهنه پاسخ‌گويان به نداي آن رهنمون، در هر كوي و شهر و باديه به‌پیش مي‌روم و همراه او عالم را از پليدي‌ها پاك نمايم.
و اما مردم شهيدپرور بدانند كه شهادت در فرهنگ ما و در مذهب ما يك حادثه‌ي خونين و ناگوار نيست شهادت مرگي نيست كه دشمن ما بر مجاهد تحميل كند. شهادت، مرگ دلخواهي است كه مجاهد، با همه‌ي آگاهي و منطق و شعور و بيدار و بينايي خويش، انتخاب مي‌كند. امام حسين (علیه‌السلام) را نگاه كنيد. از شهر خويش بيرون مي‌آيد، زندگي‌اش را رها مي‌سازد و برمي‌خيزد تا بميرد، زيرا جز اين سلاحي براي مبارزه‌ي خويش و براي رسوا كردن دشمن و براي دريدن اين پرده‌ي فريبي كه بر قيافه‌ي كريه نظام حاكم زده‌اند، ندارد. براي آن‌که اگر نمي‌تواند دشمن را بشكند، لااقل به اين وسيله او را رسوا كند. اگر نمي‌تواند قدرت حاكم را مغلوب سازد، آن را محكوم كند و براي این‌که در اندام مرده‌ي اين نسل، نسل دوم انقلاب محمد (ص) خون تازه‌ي حيات و جهاد را تزريق كند. او كه يك انسان تنهاي بي‌سلاح است و درعین‌حال، مسئول جهاد، جز مردن و جز انتخاب مرگ سرخ خويش سلاحي و چاره‌اي ندارد. «حسين بودن» به او مسئوليت جهاد بااین‌همه پليدي و قساوت را داده است و براي جهاد، جز «بودن خويش» هيچ ندارد.
انتهای پیام/ صدیقی