حجت‌الاسلام‌والمسلمین صادق باقری در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی عصراترک ضمن تسلیت شهادت امام صادق (ع) در تعاریف از ایشان، اظهار داشت: جعفر بن محمد یا امام‌صادق (ع)، امام ششم شیعیان فرزند امام‌ محمدباقر (ع) و ام‌فروه دختر قاسم‌ ابن‌ محمد ابن‌ ابی‌بکر است. 

این استاد اخلاق حوزه علمیه قم افزود: ایشان در سال ۸۰ یا ۸۳ هجری در مدینه به دنیا آمد و در شوال سال ۱۴۸ قمری در ۶۵ سالگی به دست منصور دوانیقی مسموم شد و به شهادت رسید.

وی در خصوص تعداد و اسامی نام فرزندان امام صادق (ع) تصریح کرد: آن حضرت ۱۰ فرزند داشت که به ترتیب می‌توان آن‌ها را به نام‌های اسماعیل، عبدالله، ام‌فروه که مادر ایشان فاطمه دختر حسین بن على بن حسین(ع) بود، امام موسى‌کاظم (ع)، اسحاق، محمد، عباس، على، اسماء و فاطمه، که از مادران مختلف بودند.

باقری گفت: اسماعیل بزرگترین اولاد حضرت صادق (ع) بود و حضرت او را بسیار دوست مى‌داشت تا آنجا که بعضى گمان مى‌بردند او پس از پدرش امام شیعیان خواهد بود، اما اسماعیل در زمان حیات پدر از دنیا رفت و مردم جنازه او را از عریض (موضعى در مدینه) تا بقیع حمل کردند؛ پس از شهادت حضرت صادق (ع) جمعى همچنان اسماعیل را امام دانستند و فرقه اسماعیلیه از همین جا منشعب شد.

وی ادامه داد: امام صادق‌ (ع) تا سن‌ ۱۲ سالگى‌ معاصر جد گراميش‌ حضرت‌ سجاد (ع) بود و مسلمٱ تربيت اوليه‌ او تحت‌‌نظر آن‌ بزرگوار صورت‌ گرفته‌ و امام‌ (ع‌) از خرمن‌ دانش‌ جدش‌ خوشه‌چينى‌ كرده‌ است‌.

استاد حوزه اخلاق قم ادامه داد: پس‌ از شهادت امام‌ چهارم‌ مدت‌ ۱۹ سال‌ نيز در خدمت‌ پدر بزرگوارش‌ امام‌ محمد باقر(ع‌) زندگى‌ كرد و با اين‌ ترتيب‌ ۳۱ سال‌ از دوران‌ عمر خود را در خدمت‌ جد و پدر بزرگوار خود كه‌ هر يك‌ از آنان‌ در زمان‌ خويش‌ حجت‌ خدا بودند و از مبدأ فيض‌ كسب‌ نور مى‌کردند؛ بگذرانيد.

باقری بیان داشت: بنابراين‌ صرف‌ نظر از جنبه‌ الهى‌ و افاضات‌ رحمانى‌ كه‌ هر امامى‌ آن‌ را دار است، بهره‌مندى‌ از محضر پدر و جد بزرگوارش‌ موجب‌ شد كه‌ آن‌ حضرت‌ با استعداد ذاتى‌ و شم‌ علمى‌ و ذكاوت‌ بسيار، به‌ حد كمال‌ علم‌ و ادب‌ رسيد و در عصر خود بزرگترين‌ قهرمان‌ علم‌ و دانش‌ شود.

وی یادآور شد: پس‌ از درگذشت‌ پدر بزرگوارش‌ ۳۴ سال‌ نيز دوره‌ امامت‌ او بود كه‌ در اين‌ مدت‌ مكتب‌ جعفرى‌ را پايه‌ريزى‌ فرمود و موجب‌ بازسازى‌ و زنده‌ نگه‌داشتن‌ شريعت‌ محمدى‌(ص‌) شد.

باقری ضمن بیان اینکه زندگى‌ پر بار امام‌ جعفرصادق‌ (ع‌) مصادف‌ با خلافت‌ پنج‌ نفر بود، اظهار کرد: زندگی امام صادق مصادف با خلافت بنى‌ اميه‌ (هشام‌ بن‌ عبدالملك‌، وليد بن‌ يزيد، يزيد بن‌ وليد، ابراهيم‌ بن‌ وليد و مروان‌ حِمار بوده كه‌ هر يك‌ به‌ نحوى‌ موجب‌ تألم‌، تأثر و كدورت‌ روح‌ بلند امام‌ معصوم‌ (ع‌) را فراهم‌ مى‌كرده‌اند. 

وی ادامه داد: همچنین دو نفر از خلفاى‌ عباسى‌ (سفاح‌ و منصور) نيز در زمان‌ امام‌ (ع‌) مسند خلافت‌ را تصاحب‌ كردند و نشان‌ دادند كه‌ در بيداد و ستم‌ بر امويان‌ پيشى‌ گرفته‌اند، چنانكه‌ امام‌ صادق‌ (ع‌) در ۱۰ سال‌ آخر عمر شريفش‌ در ناامنى‌ و ناراحتى‌ بيشترى‌ سپری می‌کرد.

این فرزند شیروان در ارتباط با فقه جعفری که منسوب به امام صادق (ع) است، اظهار کرد: فقه شیعه امامیه که به فقه جعفرى مشهور است که منسوب به حضرت صادق (ع) بوده زیرا قسمت عمده احکام فقه اسلامى بر طبق مذهب شیعه امامیه از آن حضرت است و آن اندازه که از آن حضرت نقل شده از هیچ یک از اهل بیت(ع) نقل نگردیده است.

امام جماعت سابق علی‌آبادکتول در ارتباط با کارهای مهم و برجسته ایشان، گفت: از کارهای مهم و برجسته در زندگی امام صادق (ع) می‌توان به تبیین و تبلیغ مسئله امامت، تبلیغ و بیان احکام دین به شیوه فقه شیعی و نیز تفسیر قرآن به روال بینش سیاسی و همچنین وجود تشکیلات پنهانی سیاسی نام برد.

وی ادامه داد: کارهای مهمی از امام صادق (ع) که در فوق مطرح شد، حول دو محور که اولین آن عاشورای اباعبدالله الحسین به عنوان مکتب تربیتی و ساختار شخصیت فرد جامعه و درس گرفتن از نهضت امام حسین علیه‌السلام بوده و محور دیگر نیز چشم‌انداز امید به جامعه بشری دادن با ظهور مهدوی بوده است.

استاد اخلاق اخلاق قم ضمن بیان اینکه امام صادق (ع) حسینی بودند، افزود: امام صادق بسیار سفارش به اینکه برای امام حسین علیه‌السلام شعر بسرایید، تشکیل روضه‌های خانگی، تشویق به عزاداری، نوحه و سینه‌زنی، زیارت با پای پیاده به کربلا رفتن، هر روز به امام حسین سلام کردن و جامعه جوان، طفل و کودکان را با امام حسین علیه‌السلام عجین کنند، سفارش کرده‌اند و تنها جلسه‌ای که خود پای جلسه می‌نشستند و مستمع بودند، مجلس روضه سیدالشهدا بود.

انتهای پیام/ حق‌بین