به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی هنری «عصراترک»، محمدهادی حیدریان، مسئول دفتر بسیج اساتید دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی شهرستان جاجرم در یادداشتی نوشت: فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به عطار نیشابوری، یکی از شعرا و عارفان نام‌آور ایران در اواخر قرن ششم و اویل قرن هفتم هجری قمری است.

عطار نیشابوری، از برجسته‌ترین شاعران و عارفان تاریخ ایران‌زمین، یکی از درخشان‌ترین ستارگان آسمان فرهنگ و ادب فارسی به شمار می‌آید.

در تقویم ایران، روز بیست‌وپنجم فروردین هر سال به نام روز بزرگداشت عطار نیشابوری نام‌گذاری شده است، شاعری که به دلیل پیوند ناگسستنی که بین دین و عرفان و ادبیات ایجاد کرد، یکی از برجسته‌ترین شاعران و مردان نام‌آور تاریخ ادبیات ایران شناخته می‌شود.

۲۵ فروردین، نه‌تنها یک روز در تقویم ملی ایران، بلکه بهانه‌ای است برای نگاهی دوباره به تاریخ پرشکوه فرهنگ و ادب فارسی، این روز یادآور آن است که چگونه شخصیت‌های برجسته‌ای همچون عطار نیشابوری با آثار جاودانه خود، چراغ راه بشریت بوده‌اند و همواره خواهند بود.

او با خلق آثاری همچون منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه، الهی‌نامه و دیگر شاهکارهای ادبی، نه‌تنها جایگاه والایی در ادبیات فارسی کسب کرده، بلکه مفاهیم عمیق عرفان اسلامی را به زیباترین شکل در قالب شعر و داستان به تصویر کشیده است.

عطار به دلیل خلق آثار متعدد، عرفانی دلنشین و مردم‌پسند که در جای‌جای آنها از آیات و روایات کمک گرفته است، نمادی بزرگ از فرهنگ والای ایرانی اسلامی بوده است و جایگاهی ویژه در تاریخ فرهنگ و ادب ایران دارد.

عطار نیشابوری نه‌تنها یک شاعر و نویسنده، بلکه یک راهبر معنوی بود که آثارش همچنان الهام‌بخش افراد زیادی در سراسر جهان است، بزرگداشت او نه تنها یادآور جایگاه والای او در فرهنگ ایرانی است، بلکه فرصتی است برای تأمل در ارزش‌ها و اصولی که او در آثار خود به آن‌ها پرداخته است.

عطار به واسطه خلق همین آثار متعدد و ارزشمند، نمادی از فرهنگ والای ایرانی و اسلامی به شمار می‌رود و از جایگاه ویژه‌ای در تاریخ فرهنگ و ادب ایران زمین برخوردار است، از این رو، ۲۵ فروردین‌ماه روز بزرگداشت وی نامیده شده است.

بدون تردید، ما امروز برای رشد و بلوغ فرهنگی و هم چنین غنی‌تر شدن آثار و فعالیت‌های خودمان به شناخت ویژگی و سیر و سلوک بزرگانی چون عطار که آینه‌دار حکمت و معرفت‌اند سخت محتاجیم

به عبارت دیگر، تا زمانی که ما با این چهره‌های پرفروغ و ماندگار تاریخ و فرهنگ خویش بیگانه‌ایم، با خودمان بیگانه‌ایم و لذا ضرورت دارد تا بیش از پیش و با برنامه‌ریزی هدفمند و مستمر به بازخوانی شخصیت‌های تاریخی خود که نقش موثری در حفظ و تقویت فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی داشته‌اند بپردازیم و از ظرفیت‌های مختلف برای انتقال اندیشه‌ها و ترویج آثار و اقدامات ارزشمند آنان استفاده کنیم.