به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «عصراترک» به نقل از ایسنا، گفته می‌شود قطعات این مجموعه پیش از سال ۱۹۱۳ میلادی در مقدونیه، در نزدیکی شهر سالونیک کشف شده‌اند. این مجموعه چشمگیر یک «Parure» (یک دست از زیورآلاتی که با هم جور هستند) شامل گوشواره، گردنبند، سنجاق‌ها، دستبندها و انگشتر را تشکیل می‌دهد، اما مشخص نیست که این قطعات، واقعا به یکدیگر تعلق دارند؛ چرا که سبک آن‌ها به‌طور واضح یکپارچه نیست.

بر اساس توضیحات وبسایت «موزه متروپولیتن»، گردنبند طلایی نواری، که تاریخ آن حدود ۳۰۰ پیش از میلاد برآورد شده، از سه زنجیر دوتایی حلقه‌درحلقه با اتصالات مضاعف ساخته شده و در انتهای آن آویزهایی به شکل میوه راش (Beechnut) قرار دارد. انتهای زنجیرها به شکل برگ‌های پیچک یا برگ انگور طراحی شده‌اند و دارای حاشیه‌ای از سیم مُهره‌ای شکل و یک گل رز در مرکز هستند. گردنبندهای نواری در مناطق متعددی از دنیای یونانی، از جمله جنوب ایتالیا، آسیای صغیر و منطقه پنتوس شمالی (اطراف دریای سیاه) کشف شده‌اند.

گوشواره‌های طلایی باشکوه، که قدمت آن‌ها به حدود ۳۳۰ ـ ۳۰۰ پیش از میلاد بازمی‌گردد، یک گل نخلِ بزرگ به شکل سنبل با جزئیات زیاد را شامل می‌شود و در زیر آن، مجسمه‌ای سه‌بعدی و بسیار ظریف از «گانیمده»، شاهزاده تروایی، آویزان است، درحالی که در چنگال‌های زئوس قرار دارد و زئوس به شکل عقاب درآمده است.

این آویزها شاهکارهایی مجسمه‌وار در مقیاس کوچک‌اند که بی‌تردید در طراحی کلی خود به گروهی از مجسمه‌های برنزی مشهور در ابعاد بزرگ که با همین مضمون توسط «Leochares» در نیمه نخست قرن چهارم پیش از میلاد ساخته شده‌اند، اشاره دارند. مضمون پرواز به‌طرز مبتکرانه‌ای در این گوشواره‌ها که آزادانه در فضا آویزان می‌شوند، اجرا شده است.

حلقه‌های ساخته‌شده از کریستال سنگی در دستبندها (حدود ۳۳۰ ـ ۳۰۰ پیش از میلاد) با دقت بالا تراش، حکاکی و صیقل داده شده‌اند تا جلوه‌ای پیچ‌خورده ایجاد کنند. این نما با سیم‌های پیچیده‌شده در درزهای حلقه‌ها برجسته‌تر شده است. سر قوچ‌ها از یقه‌هایی بلند و پیچیده بیرون می‌آیند که با سه نوار تزئینی طراحی شده‌اند. نوار بالایی، زنجیره‌ای از برگ‌های پیچک روی تاک است که در مرکز با گِره هرکول بسته شده و شامل چهار خوشه انگور است. نوار میانی شامل نقوش تزئینی شبیه برگ خرما با برگ‌های نوک‌تیز است و نوار سوم یک ترکیب پیچیده از نقوش شبیه برگ نخل است.

دو جفت سنجاق طلایی از نوع مقدونی و متعلق به ۳۳۰ ـ ۳۰۰ پیش از میلاد هستند. این نوع سنجاق با تزئیناتی به شکل «چرخ پارو» مشخص می‌شود و معمولاً در مجموعه‌های ۶ تایی استفاده می‌شده است. دو سنجاق همسان دیگر نیز شناسایی شده‌اند که یکی در برلین و دیگری در مجموعه «Gans» وجود دارد.

انگشتر طلایی، دارای نگینی زمردی شفاف اما نقص‌دار است. انگشتری مشابه در «Derveni» و در یک گور متعلق به اواخر قرن چهارم پیش از میلاد کشف شده است. زمردها در همین دوره برای نخستین بار وارد صنعت جواهرسازی شدند و احتمالا از معادن بیابان شرقی مصر آمده‌اند، هرچند ممکن است برخی از آن‌ها از کوه‌های اورال به‌دست آمده باشند.

انتهای پیام