لوازم زندگی، وسایل تزئینی و حتی خوراک و پوشاک ما که هم سو با فرهنگ بیگانه است، به قدری در جامعه ما رواج یافته که موجب نگرانی دلسوزان و مسئولان فرهنگی جامعه شده است. این در حالی است که از سراسر دنیا، مردم برای نجات زندگی خود از فرهنگ و آموزه های پست غربی، به ایران و برنامه دینی ـ سیاسی آن توجه دارند.
وسایل رفاهی غیرضروری، در مقایسه با دیگر تولیدات مورد نیاز جامعه، تولید یا واردات چشمگیرتری دارند. در نتیجه، در پاسخ به تقاضای مردم برای خرید این گونه وسایل، سرمایه و ارز ملی فراوانی از کشور خارج می شود و به سرمایه هایی که غرب به وسیله آنها بر ضد اسلام توطئه می کنند، افزوده می شود. با گذشت چندین سال از دوران انقلاب اسلامی کشورمان، با وجودی که هویت و فرهنگ ملی ما اسلامی است، امروزه افراد جامعه مان به اخلاق، رفتار و کارهایی روی آورده اند که با فرهنگ اصیل مذهبی و ملی ما در تضاد است.
لوازم زندگی، وسایل تزئینی و حتی خوراک و پوشاک ما که هم سو با فرهنگ بیگانه است، به قدری در جامعه ما رواج یافته که موجب نگرانی دلسوزان و مسئولان فرهنگی جامعه شده است. این در حالی است که از سراسر دنیا، مردم برای نجات زندگی خود از فرهنگ و آموزه های پست غربی، به ایران و برنامه دینی ـ سیاسی آن توجه دارند. همچنین، جنبش های آزادی بخش دنیا برای مبارزه با استعمارگران، مردم ایران را الگوی خود قرار داده اند. دلیل این مدعا، گزارشی است که بنابر آن مجری شبکه یک سیما در روز افتتاح صدای برون مرزی ایران اعلام کرد: سالانه بیش از سی هزار نامه از گوشه و کنار جهان، به منظور درخواست شناساندن اسلام به آنها، به ایران فرستاده می شود.
افراد تجمل پرست همواره در حال تهیه وسایل لوکس و تشریفاتی زندگی اشرافی خود هستند و در خرج کردن، هیچ حدی را رعایت نمی کنند. از این رو، به تدریج از مردم دور و در نظر آنها بی اعتبار می شوند. کسی که جویای کمال انسانی است، نه تنها از شهوت های حرام، بلکه از پاره ای شهوت ها و خواسته های حلال نیز باید بگذرد. رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت اللّه خامنه ای در فرازی می گوید:
... اگر ما به فکر زندگی شخصی خودمان افتادیم، دنبال تجملات و تشریفات رفتیم، در خرج کردن بیت المال هیچ حدی برای خودمان قائل نشدیم، هر چه توانستیم خرج کردیم؛ مگر اعتماد باقی می ماند؟
خداوند در آیه ای شریف از قرآن کریم فرموده است:
«... وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَی التَّهْلُکَةِ؛ و خودتان را با دست های خود به هلاکت نیفکنید». (بقره: 195)
از این آیه به خوبی استفاده می شود که اسراف کردن ثروت های شخصی و ملی در تجملات و ولخرجی های گوناگون و بی توجهی به حد معقول مصرف در زندگی، موجب می شود انسان ها خود، عامل پستی و نابودی اجتماع خویشتن شوند.
