به گزارش عصر اترک، انقلاب اسلامی ایران با رهبری حکیمانة حضرت امام (ره) فرصت مناسبی فراهم کرد تا برای اولین‌بار یک رهبر فقیه و برجسته، آرا و اندیشه‌ها و روش‌های خود را درباره مسائل مختلف حقوق بشری من‌جمله مبارزه با مفاسد با بهره‌گیری از منابع فقه ارائه کند.
 امام خمینی روحانی مجاهد و مرجع تقلید مبارزی بود که با الهام از سیره نبی گرامی اسلام (ص) و امامان شیعه و در سایه درس‌آموزی از تاریخ اسلام و کسب تجربه از رویدادهای زندگی، مبارزه با ظلم و جور پهلوی را تکلیف شرعی و الهی دانست.
اساساً در اسلام مبارزه فی‌نفسه اصالت ندارد؛ بلکه وسیله‌ای برای رسیدن به هدف است، زمانی که مسیر حق باشد ممدوح است و این مبارزه از درون شخص که مبارزه با نفس است، جهاد اکبر نامیده می‌شود که شروع و تا سطح جامعه در ابعاد مختلف گسترش می‌یابد. 
اما اگر مبارزه در خدمت شیطان و هوای نفس قرار گیرد نامشروع است و هیچ ارزشی ندارد، بلکه خود عامل تباهی انسان و جامعه می‌شود. 
امام خمینی (ره) مبارزه را امری می‌داند که در طول تاریخ میان حق و باطل که مظهر آن انسان صالح و غیرصالح است، جریان دارد، ولی هدف این است که انسان ماهیت مبارزه‌ها را درک کند و در مسیر مبارزه حق قرار گیرد.
در زمانی که اکثریت روشنفکران و سیاست‌مداران به‌خصوص در کشورهای اسلامی و حتی در داخل کشور با شعار جدایی دین از سیاست که استعمارگران بر آنها تحمیل کرده بودند و یا القای اینکه دین افیون جامعه است از مذهب و الگوهای مذهبی دور می‌شدند و با ابزارهای جدایی از مذهب برای مبارزه و رفع سلطه به جنگ استعمارگران داخلی و خارجی توصیه می‌کردند، امام یگانه انسانی بود که با شعار مذهب به جنگ طاغوت رفت و تا آخرین لحظه زندگی خویش به این شعار وفادار ماند و اعلام داشت: "راه رهایی هر ملتی از چنگال استعمار، مذهب است که ریشه در عمق جان آن ملت دارد."
امام (ره) توحید را محور مبارزات خویش قرارداد و هرگز از الگوی دیگری غیر از خط توحید پیروی نکرد و تمام اهداف خویش را در پناه مذهب جستجو کرد و فرمود: انقلاب اسلامی بر مبنای اصل توحید استوار است که محتوای این اصل در همه شئون جامعه سایه می‌افکند.
امام (ره) کسانی را که در اوج مبارزه شعاری غیر از مذهب اسلام مطرح می‌کردند به خدمت نگرفت، ایشان ابتدا آنها را به اسلام دعوت می‌کرد و در صورت عدم‌پذیرش، صف آن‌ها را از انقلاب جدا می‌کرد. 
انسان نباید در مقابل نظامی که برخلاف مذهب عمل می‌کند، سکوت کند، بلکه با قیام باید مخالفت خود را نشان دهد گرچه این قیام‌ها هدف نیستند؛ بلکه وسیله‌ای برای رفع مانع در گسترش توحید هستند. با چنین نگرشی امام هدف ادای تکلیف خویش را الهی کردن جامعه می‌داند، پس هدف اصلی امام (ره) در قیام اسلام بود.
از نظر امام کوتاه‌ترین راه تحقق‌بخشیدن به وحدت اسلامی در اقدام ارادی سران و رؤسای ممالک اسلامی نهفته است؛ زیرا سران دولت اسلامی، تمام امکانات و اهرم‌های حقوقی و اجرایی لازم برای تأسیس دولت متحده اسلام را در اختیار دارند.
نگاه امام (ره) به مردم نگاه مقطعی و ابزار گونه نبوده؛ بلکه نگاه واقعی و هدف گونه بوده است.
پس از تشدید مبارزه سیاسی از سوی مستضعفان واکنش‌های رژیم‌های طاغوتی و حامیان خارجی آن‌ها نیز شدت پیدا می‌کند که در این مرحله ممکن است فعالیت‌های مسالمت‌آمیز سیاسی به‌تنهایی نتوانند مبارزان مسلمان را در تأمین اهدافشان یاری رسانند، لذا وجود یک ابزار دیگری لازم است که بر سطح فشار افزوده و حریف را وادار به عقب‌نشینی نماید و این جز توسل به "زور" چیزی دیگر نمی‌تواند باشد.
استفاده از شیوه‌های قهرآمیز در مبارزه علیه استعمار و استبداد به‌ویژه در جهت دفاع از تمامیت ارضی وطن اسلامی چنان بااهمیت تلقی شده است که امام بارها دولت‌های اسلامی منطقه را برای تشکیل جبهه نظامی واحد علیه رژیم صهیونیستی و سلطه آمریکا بر منطقه فراخوانده است. 
در تاریخ معاصر ایران، شخصیت‌ها، احزاب و گروه‌های متعدد مبارزه را باانگیزه‌های گوناگون و گرایش‌های فکری متفاوت شروع کردند که دامنه اثرات آنها در تاریخ تحولات ایران یکسان نبوده است.
در این رهگذر بارزترین و عمیق‌ترین آنها مبارزه امام خمینی با طاغوت زمان است که از داخل و خارج مورد حمایت بود که این مبارزه، هم از نظر شکل و هم از نظر محتوا با تمام مبارزات متفاوت بود.

امام یک روحانی بود که از پایگاه مرجعیت قم با شعار اسلامی قیام را علیه دولت پهلوی شروع کرد و یک رژیم کهن‌سال را با ابزار تبلیغ و اندیشه دینی به همراهی مردم متلاشی کرد. گرچه در دو قرن اخیر روحانیان ایران مبارزات مختلفی را علیه قدرت‌های حاکم سازماندهی کردند؛ ولی به این حد فراگیر و منجر به نتیجه نشد.
امام در جریان انقلاب، با قاطعیتی منحصربه‌فرد، بر نابودی رژیم و پدیدآوردن نظامی مبتنی بر شعارهای انقلاب تأکید می‏ورزید، به‌گونه‌ای که همگان باور داشتند وی به‌هیچ‌وجه و با هیچ فشاری کوتاه نمی‏‌آید.
این رفتار الگوی مردم قرار گرفت و در تشکیل و تشدید روحیه انقلابی در آن‏ها سودمند افتاد. 
علاوه بر این امام چنان باورداشت که بدنه ارتش، افسران و درجه‌داران آن، به مردم مسلمان کشور تعلق دارند، بنابراین از درگیری ملت و ارتش جلوگیری می‏‌کرد و ارتشیان را به سرپیچی از فرمان سران و پیوستن به ملت فرامی‏‌خواند
انـقلاب اسـلامی ایران در مـقایسه بـا انقلاب‌های دیگر جهان از یک سلسله ویژگی‌ها و امتیازهای اصولی برخوردار است که از نظر فرهنگ و دانش و تـئوری انــقـلاب آن را در رده‌بالای پدیده‌های سـیاسی بـزرگ و انقلاب‌های مهم جهان قرار داده است.
 
نویسنده: مریم یزدانی
انتهای پیام/