به گزارش عصراترک به نقل از  ایسنا، ناکامی تیم ملی کشتی آزاد در المپیک توکیو به کنار رفتن غلامرضا محمدی از هدایت تیم ملی منجر شد و علیرضا دبیر بلافاصله در اقدامی که از مدت‌ها پیش قابل پیش‌بینی بود، پژمان درستکار دوست نزدیک و هم تیمی سابق خود را به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی کرد.

این اقدام در ابتدا واکنش‌های منفی زیادی را به دنبال داشت تا جاییکه درستکار از اینکه استقبال خوبی از او نشد، گلایه کرد. برخی از منتقدان معتقد بودند درستکار با توجه به نداشتن عنوان جهانی و المپیک به لحاظ کارنامه قهرمانی نمی‌تواند تاثیر چندانی بر عنوان‌داران تیم ملی داشته باشد. آن‌ها معتقد بودند در جاییکه تعداد زیادی از قهرمانان و عنوان‌داران جهان و المپیک می‌توانند این مسئولیت سنگین را بر عهده بگیرند، این انتخاب چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. مسئله دیگر سابقه درستکار در بحث مربیگری بود و اینکه  او سابقه چندانی در پرورش و معرفی استعداد در باشگاه‌های کشتی را ندارد.

 در این میان موافقان حضور درستکار به سرمربیگری او در لیگ کشتی که با کسب چند عنوان قهرمانی همراه بوده به همراه به روز بودن وی در مباحث علم تمرین و مهارت در ایجاد ارتباط دوستانه با کشتی گیران را دلیل کافی برای اعتماد به او برای هدایت تیم ملی مطرح می‌کردند و معتقد بودند وی می تواند از این آزمون بزرگ سربلند بیرون بیاید.

در شرایطی که درستکار کمتر از دو ماه برای حضور در مسابقات جهانی نروژ فرصت داشت و خیلی‌ها معتقد بودند کنار گذاشتن غلامرضا محمدی می‌توانست به بعد از رقابت‌های جهانی موکول شود، اما درخشش آزادکاران ایران در مسابقات جهانی که با کسب ۳ مدال طلا، ۳ نقره و یک برنز و ایستادن بر سکوی سومی همراه بود، بهترین آغاز برای درستکار بود. در این میان طلسم شکنی حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور که بازتاب گسترده‌ای در ایران و جهان داشت، طبیعی بود به پای درستکار و نسخه خاص او گذاشته شود.

تیم تحت هدایت درستکار یک سال بعد و در مسابقات جهانی ۲۰۲۲ بلگراد نیز با کسب ۲ طلا، ۳ نقره و ۲ برنز باز هم درخشید و بر سکوی نایب قهرمانی جهان ایستاد؛ هر چند این درخشش اینبار کاملا تحت‌الشعاع شکست سنگین حسن یزدانی مقابل دیوید تیلور و دست برتر آمریکایی‌ها در آنالیز فنی این مبارزه مهم قرار گرفت.

هر چند عیار واقعی درستکار در جهانی امسال و مهمتر از آن المپیک پاریس مشخص می‌شود اما با نگاهی به مجموع نتایج بدست آمده می‌توان به پژمان درستکار به لحاظ قابلیت‌های فنی نمره قبولی داد.

اما در این میان مهمترین چالشی که همواره جای بحث داشته و نگرانی‌ها را بابت حضور در ۲ رویداد مهم جهانی و المپیک و حتی بازی‌های آسیایی بیشتر می‌کند، وزن همکاران درستکار در تیم ملی است.

درستکار افرادی را به عنوان مربی تیم ملی انتخاب کرده که بیشتر آنها هنوز به تجربه و قواره‌های لازم برای مربیگری تیم ملی آن هم در رده بزرگسالان نرسیده اند و نمی‌توانند بار زیادی از دوش درستکار در رویدادهای مهم و لحظات حساس و سرنوشت‌ساز بردارند؛ نفراتی که کارنامه درخشانی در دوران قهرمانی و مربیگری ندارند و بیشتر نقش تمرین دهنده را در تیم ملی ایفا می‌کنند تا مربی!

حکایت مربیگری در تیم ملی بزرگسالان با رده‌های پایه تفاوت زیادی دارد و افرادی باید توسط درستکار به کار گرفته شوند که بتوانند ایرادات فنی یک قهرمان جهان یا المپیک را به او گوشزد کنند و چیزی برای آموختن به آن‌ها داشته باشند و کشتی‌گیران عنوان‌دار از آنها حرف شنوی داشته باشند، افرادی که صرفا به جای تایید همه کارهای سرمربی تیم ملی، بتوانند به لحاظ فنی او را به چالش بکشند و در نقش بازوان او عمل کنند و حتی ایرادهای درستکار را هم برطرف کنند.

انتهای پیام