به گزارش عصراترک، معصومه اکبری متولد سال 50 از روستای شوقان توابع جاجرم است، فرزند بزرگ یک خانواده 10 نفره و دارای شش برادر و یک خواهر است.  پدرش دامدار بود و به خاطر جابجایی در ییلاق و قشلاق ، موافقت نمی کرد که دخترش در روستا برای درس خواندن تنها بماند و همین باعث شده بود تا معصومه پنج سالی را از هم سالان خود عقب بماند و در سن 11 سالگی، تحصیلش را در نهضت آغاز کند.

اما تمام سختی ها و محرومیت ها باعث نشد که معصومه دست از تلاش بدارد و سعی و تلاشش باعث شده امروز در لباس مدیر نهضت سوادآموزی زادگاهش به خدمت بپردازد، به مناسبت هفته سوادآموزی به سراغ این بانوی موفق رفته و گفتگویی با وی داشتیم که در ادامه می خوانید.

سواد آموزی را از چه سنی و از کجا شروع کردید و اکنون به کجا رسیدید؟

در سال 62 از سن 11 سالگی با پا درمیانی آموزشیار نهضت که به همسایگی منزل ما آمده بود خانواده ام راضی شدند که من درس بخوانم، بعد از اتمام تحصیل در دوره مقدماتی و تکمیلی تقریبا چهار سالی بین درس خواندن من فاصله افتاد و تا سال 66 مدرسه نرفتم. بعد از چند سال با راهنمایی آموزشیار نهضت روستا در مدرسه ای در بجنورد به صورت متفرقه ادامه تحصیل دادم، دانش آموز رسمی کلاس درس روستا نبودم ولی اجازه داشتم در کلاس ها بنشینم و از کمک معلمان استفاده کنم. از سال سوم راهنمایی به صورت رسمی به عنوان دانش آموز در مدرسه ثبت نام شدم.

دایی ام در گنبد زندگی می کرد و برای گذراندن دوران تحصیل دبیرستان به آنجا رفتم و بعد از پشت سر گذاشتن دبیرستان در دانشگاه آستارا رشته فقه و حقوق قبول شدم و بعد از اتمام دوران دانشگاه به استان برگشتم و به عنوان معلم حق التدریس در آموزش و پرورش مشغول به کار شدم.

بعد از یک سال حق التدریس شدنم وارد نهضت شدم و حدودا 8 سال به عنوان آموزشیار یا مدیر مرکز فعالیت داشتم و سال 89 در سمت آموزگاری ولی شاغل در پست کارشناس سواد آموزی استخدام آموزش و پرورش شدم. از تیر ماه سال 97 هم به عنوان کارشناس مسئول سواد آموزی در جاجرم منصوب شدم.

چه کسانی در این مسیر حامی شما بودند؟

خانواده ام با اینکه از نظر مالی توانایی زیادی نداشتند و با تحصیل من مخالف بودند، ولی زمانی که علاقه من را به تحصیل کردن دیدند حمایت هایشان را دریغ نکردند. حمایت های مادرم خیلی تاثیر گذاشت تا به من اعتماد کردند و من برای ادامه تحصیل به شهر دیگری رفتم و موفق شدم وارد دانشگاه شوم.

متاسفانه هنوز استخدام نشده بودم که مادرم را از دست دادم  و نتوانستم محبت هایش را جبران کنم، ولی پدرم در قید حیات است و با دیدن شرایط امروز من احساس سرافرازی می کند، همیشه من را یک حامی برای خود می داند در حالی که آنها برای من یک حامی بودند و من را الگویی برای بقیه قرار داده است.

ادامه تحصیل و باسواد شدن شما در بقیه اعضا خانواده چه تاثیراتی داشته است؟

خواهر و برادرانم که ترک تحصیل کرده بودند با دیدن موفقیت های من ادامه تحصیل دادند و هم اکنون برادرم در دانشگاه درس می خواند و در ادامه این راه ثابت قدم تر هستند.

به چه کسی می توان باسواد گفت؟

سواد ، صرف داشتن مدرک تحصیلی نیست بلکه باید فرد  بروزی باشد.

چگونه افراد بی سواد را به این سمت راهنمایی می کنید؟

من این روزها را پشت سر گذرانده ام و از نهضت ادامه تحصیل داده ام، تمامی سواد آموزانم را به خوبی درک می کنم و می دانم این قشری که تا به کنون نتوانستند ادامه تحصیل دهند مشکلات زیادی  خانوادگی، مالی و فرهنگی داشتند و تا جایی که که در توان دارم شرایط را برای آن ها طوری فراهم می کنم که با همه مشکلاتی که دارند بتوانند درس بخوانند، حتی به آموزش دهنده ها هم این توصیه را می کنم که ابتدا به فکر برآوردن نیازهای اشخاص و مشکلاتشان باشند تا بتوانند در کلاس حضور پیدا کنند.

مقایسه ای داشته باشید از زندگی خودتان در ایام بی سوادی با زندگی فعلی شما؟ به نظرتان چه تغییرات اساسی و مثبتی در زندگی شما ایجاد شده است؟

درسالهایی که من در نهضت تحصیل می کردم امکانات کمی بود، رسانه ای در اختیار نداشتیم، استقبال می کردیم که اطلاعات جدیدی را کسب کنیم در حالی که دانش آموزان امروز اطلاعات بیشتری دارند ولی آن زمان تاثیر گذاری نسبت به الان بیشتر بود.

آن زمان که خودم را با دانش آموزان شهری مقایسه می کردم حسرت هایی بود ولی بعد از اتمام  تحصیل و برگشت به روستا سعی کردم اولین قدمی که برمی دارم در جهت کاهش بی سوادی باشد و بر این اساس اقدام به تاسیس یک مهد کودک برای اولین بار در شوقان کردم که هم اکنون خواهرم اداره آن جا را برعهده دارد.

برای خشکاندن ریشه بی سوادی بهتر است در کشور چه اقدامات و تشویق هایی انجام شود؟ چه کمبودهایی در این بخش احساس می کنید؟

در حال حاضر مردم ما مخصوصا در روستاها مشکلات زیادی دارند، افراد کارگری هستند که در امرار و معاش روزانه خود مانده اند، اگر دولت بتواند مشکلات اولیه آن ها را رفع کند، با وام های کم بهره، شرایط ایجاد اشتغال را برای آنها فراهم کند، تا این افراد که تعدادشان خیلی زیاد نیست ادامه تحصیل بدهند.

متاسفانه شرایط اقتصادی یکی از دلایل بازماندن افراد از تحصیل و ادامه حضور آنها در کلاس ها شده است، حضور سواد آموزان که مشکل دارند، کمرنگ است و آموزش دهنده ها هر روز پیگیر غایبان هستند که بتوانند آنها را در کلاس ها حاضر کنند.

مشکلات حوزه کاری تان را بیان کنید؟

نیرو در سوادآموزی شهرستان جاجرم نداریم و پست ها خالی هستند که درخواست داده شده ، با رفع این مسئه خیلی از مشکلاتمان حل خواهد شد. درصد باسوادی شهرستان جاجرم در رنج سنی بین 10 تا 49 سال  97 درصد و باسوادی در سن شش سال به بالا 83 است.

تنها سه درصد از جمعیت جاجرم بی سواد هستند.

هم چنین در سال جاری سهمیه جاجرم در سواد آموزی  70 نفر، در بحث انتقال 50 نفر و در تحکیم 100 نفر بوده است که از مجموع 220 نفر تنها 20 نفر را مردان تشکیل می دهند.

سخن آخر: امیدوارم روزی برسد که هیچ بی سوادی در خانه ها وجود نداشته باشد.

گفتگو: آرزو رحمانی

انتهای پیام/