به گزارش مشرق، روزنامه قدس در یادداشتی به قلم محمدحسین جعفریان نوشت:آقای مطهری نکته‌ای را در خصوص برجام گفته بودند، «بخشی از دلایل خروج ترامپ از برجام کارشکنی کسانی بود که اجازه ندادند برجام درست اجرا شود». باور نایب رئیس مجلس مملکت این است که «باید اجازه می‌دادیم شرکت‌های آمریکایی در ایران سرمایه‌گذاری کنند» و اگر چنین می‌شد، ترامپ به سادگی قادر نبود از برجام خارج شود، چون این سرمایه‌گذاری‌ها در معرض خطر قرار می‌گرفت.
بیشتر بخوانید:
به خدا قسم وقتی به عنوان یک عضو ساده این سرزمین، سخنان برخی از این مسئولان ارشد و تصمیم‌گیرنده را می‌خوانم، به وحشت می‌افتم که اداره مملکت به دست این بزرگواران است.
آقای مطهری معتقد است جناح رقیب است که اجازه نداده سرمایه‌گذاری غربی‌ها و خاصه آمریکایی‌ها در ایران انجام شود و لذا مسبب پاره کردن این تکه کاغذ توسط ترامپ نیز همین جناح بوده است. جناب آقای مطهری، آیا تلقی شما آن است که طی همین کمتر از یکی دو سال امضای برجام تا رفتار ترامپ، اگر جناح مخالف حرفی نمی‌زد، آنها آن‌قدر در اینجا سرمایه‌گذاری می‌کردند که مملکت ما گلستان شده و سرمایه‌ها و کارخانجات و دارایی‌هایشان چنان فراوان می‌شد که ناچار نمی‌توانستند از برجام خارج شوند؟ طی همان مدت اندک؟ شما درکی از زمان قرارداد و بررسی و مطالعه و اجرا و بهره‌برداری پروژه‌ها معمول دارید؟ یک داد و ستد ساده بیشتر از آنچه شما گمان کرده و براساس آن حکم داده‌اید، زمان می‌برد.
مگر آن نمایش‌های رنگارنگ را یادتان رفته است؟ مگر صنایع هواپیمایی‌شان مدعی نشدند تمام نیاز ما را برآورده می‌کنند و پیش قراردادهای مجعولی را هم امضا کردند که به واقع نقشه‌ای بود تا دیگر شرکت‌ها را از ما دور کنند و در حقیقت فرصت طلایی ما را سوزاندند مگر بویینگ جلو نیامد و اقسام قراردادها را پیشنهاد نداد و اما در زمان لازم و سر بزنگاه دست ما را در پوست گردو گذاشت و تازه در همان قرارداد هم بعدها کاشف به‌عمل آمد هرچه قازورات و ته انباری‌های بی‌مشتری و غیرقابل فروش داشته‌اند را با قیمت‌های کذایی به ما فروخته‌اند...!
آقای نایب رئیس! لابد به خوبی می‌دانید که همان‌ها را هم ندادند و آن معامله را اسباب تحقیر در سطح سیاست بین‌الملل ساختند. با این وصف این سؤال باقی می‌ماند که شما به راستی سیاستمدار و دیپلمات هستید و این الفبا را نیاموخته‌اید؟ شرم‌آور است! چطور ندیدید که حق مسلم، قانونی و بین‌المللی ما را به ابزار اخاذی و بهره‌کشی از ما بدل کردند؟ چه کسی این حق و فرصت را به آنها هدیه کرد؟ کدام جریان سیاسی چنین شرمی را در دامان سیاست ما گذاشت و حالا هم در کمال بی‌شرمی طرف مقابل را متهم می‌کند؟ آیا واژه‌هایی با عنوان «حیا» و «ندامت» در ادبیات فارسی نداریم؟ اگر داریم برای چه مواقعی است؟