بر اساس دیدگاه عهدین و قرآن، خداوند به امورات گذشته و آینده، عالم است و او همه چیز را پیش از خلقتش پیش بینی کرده است.
چکیده
هرچند اعتقاد به غیب و آگاهی از آن، مورد اتفاق ادیان الهی است و یکی از مسائل اساسی علمی و کلامیِ ادیان آسمانی به شمار می رود، اما گستره علم غیب به خاطر پیچیدگی، مورد نزاع و گفت وگوی پیروان ادیان آسمانی است. بر اساس دیدگاه عهدین و قرآن، خداوند به امورات گذشته و آینده، عالم است و او همه چیز را پیش از خلقتش پیش بینی کرده است. هم چنین علم غیبِ انبیا و اولیا که واسطه فیض خداوندی اند، مورد نزاع است. گروهی بر این اعتقادند که آن ها با تعلیم الهی، به برخی اسرار غیبی اطلاع می یابند. و برخی قلمرو علم غیب را از آن ها نفی کرده و اعتقاد به علم غیب برای غیر خداوند را موجب شرک و کفر می دانند. با بررسی دقیقِ ادیان الهی، به این نتیجه میرسیم علاوه بر آگاهی خدا از غیب، پیامبران و اولیای او نیز به غیب آگاهند.
کلیدواژگان: غیب، علم غیب، گستره علم غیب، عهد قدیم، عهد جدید، قرآن
نویسنده:
سیدامین موسوی
فصلنامه تحقیقات کلامی - سال سوم، شماره 8، بهار 1394.
برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید. 