کشور ایران در دوره گذار به 1404، نرخ بالای بیکاری را تجربه می کند. اما این تنها بخشی از این مرثیه همه گیر است، چرا که بخش مهمتر ماجرا به بیکاری جوانان و اقشار تحصیل کرده باز می گردد. مطابق با آمار ارائه شده از سوی رئیس کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی مجلس شورای اسلامی، نرخ بیکاری جوانان تحصیل کرده از 35 درصد نیز گذشته است.
به گزارش
عصر اترک، این مسأله طبعا فرایند برنامه ریزی تحصیلی و آموزشی تازه واردان به نظام آموزش عالی کشور را تحت تأثیر قرار داده است. خانواده ها، افراد در حال تحصیل و فارغ التحصیلان استان خراسان شمالی نیز از اینگونه تأثیرات مصون نمانده و همانند مردمان سایر نقاط کشور، در برنامه ریزی برای آینده به آن توجه دارند.
ارزیابی تأثیرات اجتماعی مسائل و معضلات کلانی از این دست که در روند نیل به توسعه پایدار کشور بسیار آسیب زاست، پروسه ای زمان بر و هزینه بر است که باید در سیاست گذاری های سطح کلان دیده شود. اما نگارنده تصمیم دارد سونامی آسیب یکی از این خرده مسائل را نشان دهد.
تجربه کاری در موسسات انتخاب رشته داوطلبان کنکور، در سال های اخیر نشان می دهد، والدین با توجه به نرخ بالای بیکاری در فارغ التحصیلان دانشگاهی، فرزندان خود را اجبارگونه به انتخاب آموزش و پرورش سوق می دهند، تا از استرس آینده شغلی دست پروردگان خود بکاهند.
چه بسا مواردی نیز وجود دارد که داوطلبان با آگاهی خودشان یا به مدد مشاوره های تحصیلی و شغلی که از منابع متعدد دریافت می کنند، به سوی آموزش و پرورش که تعهد به خدمت می دهد و آینده و امنیت شغلی را تضمین می نماید، رهسپار می شوند.
بدین ترتیب، مسائل و معضلات ناشی از نرخ بالای بیکاری، نخبگان تحصیلی و داوطلبان تک رقمی، دو رقمی و سه رقمی کنکور سراسری را خواهان ورود به بدنه آموزش و پرورش کرده است. از طرف دیگر، آزمون های استخدامی آموزش و پرورش، فارغ التحصیلان سایر دانشگاه ها و بخشی دیگر از نخبگان و فرهیختگان جامعه علمی را وارد این سازمان می کند. برخی از کارشناسان تعلیم و تربیت این مقوله را فرصتی مناسب برای تحول نهایی در آموزش و پرورش در دوره گذار دانسته و آن را ستوده اند.
اما تجربه زیسته در بین این اقشارِ نخبه نشان می دهد که پایه های این فرصت بزرگ آنچنان که باید محکم و استوار نیست. در واقع، بدنه فرسوده و فرتوت مدیریتی آموزش و پرورش استان که این روزها بیشتر به حفظ وضع موجود فکر می کند و میدان تضاد و تضارب منافعِ سیاسیِ جریان ها و جناح هاست، نمی تواند چنین پتانسیلی را به فرصت مبدل سازد.
امروز نخبگان و فرهیختگان استان ما که به خاطر مسائل و مشکلات ناشی از نرخ بالای بیکاری جذب آموزش و پرورش شده اند، در دورترین روستاها و مناطق بدون هیچ امکانات و تسهیلاتی مشغول به خدمت اند، در حالیکه اشخاصی که به واسطه سفارش افراد با نفوذ، به بدنه مدیریتی و تیم مشاوران مدیر کل آموزش و پرورش وارد شده اند، مشغول نابود کردن اندک سرمایه های موجود می باشند.
منظور این نیست که افراد شایستهِ تازه وارد باید جای بدنه مدیریتی را بگیرند یا در اولین سال خدمت خود در بهترین امکانات و بهترین مکان ها خدمت کنند. بلکه مراد این است که با سیاست گذاری صحیح از حداکثر ظرفیت این افراد بهره گرفته شده و از علم و دانش بالقوه آن ها در روند نیل به توسعه و تحول آموزش و پرورش استفاده شود. آن ها منابع غنی خلاقیت و نوآوری هستند.
صرفا باید با سیاست گذاری، تصمیم سازی و برنامه ریزی اصولی به شکوفایی رسند. اما افسوس که با توجه به شرایط پیش آمده، نخبگان و فرهیختگان آموزش و پرورش یا به دنبال شرکت مجدد در آزمون سراسری برای ادامه تحصیل در رشته های زیرشاخه پزشکی هستند و یا با ادامه تحصیل به دنبال هیأت علمی شدن در دانشگاه های دیگر استان می باشند.
استاندار محترم به عنوان کسی که خود فرهنگی بوده است و همچنین به عنوان نماینده دولت تدبیر و امید با تمامی وعده های انتخاباتی اش، بهتر است تا دیر نشده فکری به حال سازمان سیاست زده آموزش و پرورش کند. چرا که از این سازمان با این وضعیت سیاست گذاری، تحولی حاصل نخواهد شد.