راضیه صادقی _ اما واقعیت این است که حاشیه نشینی را می توان در شهرهای کوچک ومراکز استان ها و نه تنها در تهران مشاهده کرد.

نخستین تصاویری که از حاشیه نشینی در ایران دیدیم در دوران محمدرضا پهلوی بود که نام این محلات به حلبی آبادها معروف بود.

توجه به مقوله عدالت اجتماعی،فقرزدایی  ومحرومان و مستمندان جایگاه ویژه ای در کلام ائمه داشت و این موضوع را می توان در نامه معروف امام علی (ع) به مالک اشتر یافت .

امام علی (ع) برای طبقه محروم و آسیب پذیر جامعه به عنوان یکی از طبقات مهم اجتماعی، ردیف بودجه مستقلی از بیت المال و درآمد عمومی دولت قائل بود و تاکید ایشان بر طبقه محروم و رعایت حقوق آنان بیش از سایر طبقات است.

 امام در همین نامه به مالک اشتر می فرمایند:

"مبادا سرکشی شادی و فرو رفتن در نعمتها، تو را از حال طبقه محروم جامعه باز دارد زیرا عذر تو برای غفلت از این امور به دلیل انجام کارهای بزرگ و برنامه های کلان که اهتمام تو نسبت به آن بیشتر است، پذیرفته نیست".

یکی از مهم‌ترین آرمان‌های امام راحل، تأمین عدالت اجتماعی، یعنی کم کردن فاصله‌های طبقاتی، رفع تبعیض های ظالمانه، فقرزدایی و حمایت از محرومان و مستضعفان و تأمین حدّ متوسط زندگی برای عموم قشرهای مردم بود.

 کسانی که در دوران آغازین پیروزی انقلاب اسلامی، گفتار امام و مسئولان نظام را به یاد دارند، خوب می‌دانند که حمایت از محرومان یکی از جذاب‌ترین شعارهای انقلابی‌ها بود.

این روزها که بیش از 4 دهه از عمر انقلاب می گذرد و ما همچنان شاهد این تصاویر و مردمانی هستیم که با فقر دست و پنجه نرم می کنند.مردمانی که از ابتدایی ترین نیازهای زندگی بی بهره اند،اما مشکل کجاست ؟

مشکل از جایی شروع شد که در کاخ های مرمرین خود جای خوش کردیم و سالی یک بار هم از پشت شیشه های دودی و مزین خود بیرون از منزل و افراد جامعه را ندیدیم که آنان همان هایی هستند که گام به گام همراه امام برای انقلاب تلاش کردند .

در این سال ها بزنگاهای فراوانی بود که رهبر انقلاب به دانشجو،مسئول، نخبه و.... تاکید کردند که حواسمان به کوخ نشینان انقلاب باشد، همان هایی که با تمام تلاش برای به ثمر نشستن انقلاب تلاش کردند.

اگر در تمام این سال ها به روستاییان توجه می کردیم،در اجرای سیاست های اجتماعی،فرهنگی و اقتصادی بالاخص اقتصاد مقاومتی همت می گماشتیم، شاهد رشد شهرها و زاغه نشینی نبودیم.

در این سال ها می بایست حواسمان به خیلی چیزها می بود تا امروز شاهد رشد افسار گسیخته ی زاغه نشین ها و آلونک ها نمی بودیم.

انتهای پیام/