یاسین پور اسکندری، مخترع 19 ساله بجنوردی با روحیه جهادگری اش، سدی را شکست که نامش شد، تولید گوشی ویژه نابینایان. حالا او و تیم تخصصی اش می خواهند ناشنوایان و بیماران خاص را با اختراعات جدید خود شگفت زده کنند.
به گزارش عصر اترک، 19 ساله است و به کارهای خلاقانه علاقه بسیار دارد. در دوره راهنمایی در مدرسه نمونه دولتی موعد شهر گرمه در کنار همکلاسی هایش و با راهنمایی معلم هایش کار دستی های الکتریکی می ساخت و در دوره دبیرستان با ایده پردازی هایش به دنبال انجام کارهای بزرگتری رفت.
در سال 94 که 17 ساله شد، توانست ایده ساخت گوشی هوشمند برای نابینایان را با کمک مهندس لاچین وحیدی به تایید سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران برساند و ثبت اختراع آن را اخذ کند.
او که می داند باید بیشتر تلاش کند، می خواهد روحیه جهادگری خود را برای تحول دنیای بیماران خاص سرمایه گذاری کند.
او که پیشتر از سد تفکر "نمی شود " و " ناامیدی " عبور کرده بود، برای واقعی کردن ایده هایش تیمی تحقیقاتی را با حضور متخصصان فن تشکیل داد تا ثابت کند نوجوان نیز می تواند متحول کند( تحولی برای بیماران خاص ).
یاسین پور اسکندری، نوجوان 19 ساله بجنوردی با روحیه جهادگری اش، سدی را شکست که نامش شد تولید گوشی ویژه نابینایان و حالا او و تیم تخصصی اش می خواهند ناشنوایان و بیماران خاص را با اختراعات جدید خود شگفت زده کنند.
در همین باره پایگاه خبری تحلیلی عصر اترک با دعوت از او درباره اینکه چگونه توانسته ایده هایش را واقعی کند گفت و گویی را انجام داده است که در این مصاحبه می خوانید.
درباره دوران تحصیل خود توضیح دهید که در چه رشته ای و در کدام نقطه از استان تحصیل کردید؟
مقاطع راهنمایی و دبیرستان را در شهر گرمه تحصیل کردم، در دوره دبیرستان رشته تحصیلی ام رشته تجربی بود و هم اکنون نیز با علاقه خیلی زیاد در دانشگاه آزاد بجنورد در رشته مهندسی پزشکی در حال تحصیل هستم و ترم سومی ام.
چرا مهندسی پزشکی را انتخاب کردید؟
من از بچگی به انجام کارهای خلاقانه علاقه زیادی داشتم و کاردستی های الکتریکی می ساختم و این علاقه روحیه مهندسی را در من پرورش داد.
مدرسه راهنمایی ام یک مدرسه بسیار بسیار خوب بود که من ورود خود را به مدرسه نمونه دولتی موعد شهر گرمه را یک اتفاق خیلی خوب در زندگی ام می دانم.
در این مدرسه استعدادهایم پرورش پیدا کرد، در این مدرسه کلاس های رباتیک برای دانش آموزان برگزار می شد و بر همین اساس علاقه من به موضوعات رباتیک و الکترونیک بیشتر شد.
در دوره دبیرستان در ذهنم ایده پردازی های بزرگی بوجود می آمد، در این دوره متوجه شدم که اگر بخواهم کارهای بزرگتری را انجام دهم باید بیشتر مطالعه کنم و یکسری افرادی را پیدا کنم و با آنها ارتباط بگیرم که آنها قبلا کارهایی را انجام داده اند که بتوانم از آنها اطلاعات بگیرم.
در همین راستا، با مهندس لاچین وحیدی در بجنورد آشنا شدم و کارم را با او شروع کردم که از سه سال قبل همکاری ما با هم شروع شده است و طرح گوشی هوشمند نابینایان خود را دو سال قبل با کمک او به تایید سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران به ثبت رساندم و این اتفاق در سن 17 سالگی ام رخ داد و به زودی نیز این اختراع رونمایی خواهد شد.
چه ایده هایی از دوره راهنمایی و پس از آن به ذهن شما رسیده است؟
من در دوره راهنمایی ایده های زیادی داشتم اما این ایده ها رده متوسط بودند و در آن دوره بیشتر به ربات ها فکر می کردم، در مدرسه راهنمایی که تحصیل می کردم کلاس های معمول رباتیک برای کلاس ما برگزار می شد و این باعث شد به رباتیک خیلی بیشتر علاقمند شوم، بنابراین مجله ها و سایت ها را می خواندم و تلاش می کردم به همراه همکلاسی هایم کاری بکنیم تا قدرت و سرعت ربات ها بیشتر شوند.
در دوره راهنمایی یک جو بسیار فعالی در مدرسه وجود داشت که روحیه جهادگری در من تقویت شد و یاد گرفتم که بیشتر کار و تلاش کنم.
ایده گوشی هوشمند نابینایان قبل از ارتباط شما با آقای وحیدی جرقه اش زده شد یا پس از ارتباط با او؟
گوشی هوشمند نابینایان را در سال دوم دبیرستان بر اثر یک اتفاق طراحی کردم و این اتفاق این بود که در همان سال دوستم یک گوشی همراه داشت و مانیتور آن سوخت و این جرقه در ذهنم بوجود آمد که او برنامه های صفحه مانیتور گوشی خراب شده اش را نمی بیند اما می تواند از برنامه های گوشی اش به راحتی استفاده کند، بنابراین همین موضوع جرقه ساخت گوشی هوشمند برای نابینایان را به ذهنم زد و من در زمینه گوشی ها مطالعه کردم و از دوم دبیرستان تا به امروز مشغول ساخت این گوشی هستم که این طرح را در سال 94 به ثبت اختراع رساندم و پس از آن یک تیم متخصص از اهل فن را تشکیل دادم ( سن آنها 30 سال و بالاتر است ) که روی این گوشی در حال انجام کار هستیم.
چرا این تیم تخصصی را تشکیل دادید؟
برای ساخت اولین محصول فیزیکی این گوشی باید یک تیم بسیار تخصصی داشته باشی تا بتوانی از توانایی های آنها استفاده کنی که بر همین اساس، این تیم تشکیل شد، و متخصصان این تیم بر اساس اینکه تاییدیه این طرح از سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران اخذ شده است به این گروه پیوستند.
برای تولید انبوه این گوشی چه خواهید کرد؟
برای تولید انبوه این محصول ما مشاوران اقتصادی را به این تیم اضافه کردیم و از یک سال قبل مذاکره با سرمایه گذاران داخلی و خارجی بسیاری برای تولید انبوه این دستگاه شروع شده است و نتیجه های خیلی خوبی از این مذاکرات گرفته ایم و به تولید انبوه این محصول و تجاری سازی آن خیلی امیدوار هستیم.
الان از یک برند پیشنهاد داریم اما با برندهای دیگری هم در حال مذاکره هستیم.
برای ساخت این دستگاه آیا بر روی دنیای نابینایان هم مطاله کردید؟
از یک سال قبل که در بجنورد ساکن شده ام با دو نابینا ارتباط داشتم و طرحم را با نظرات آنها به پیش بردم و آن را کامل تر کردم.
این دستگاه شما چه کمکی و چه خدمتی را به نابینایان خواهد کرد؟
این گوشی کاملا هوشمند است و امکانات گوشی های هوشمند موجود در بازار را دارد همچنین کارکردن با این گوشی بسیار راحت و سریع است و نابینایان از طریق این گوشی می توانند به راحتی با فضاهای مجازی کار کنند، ایمیل بفرستند و جستجوی اینترنتی داشته باشند.
آیا این گوشی جای کار بیشتری برای کامل تر شدن را دارد؟
در این گوشی برنامه هایی وجود دارد که در گوشی های کنونی افراد معمولی نیست مثل برنامه عصای هوشمند.
طراحی و ساخت این گوشی تا دو ماه دیگر به طور کامل به پایان می رسد.
این گوشی چه قیمتی خواهد داشت؟
قیمت این محصول که کاملترین محصول گوشی تلفن همراه نابینایان خواهد بود از 500 هزار تومان تجاوز نخواهد کرد.
ایده های بعدی شما چه موضوعاتی هستند که در حال مطالعه بر روی آنها هستید؟
ما الان یک تیم تحقیقاتی بسیار قوی ای داریم که این تیم دارد به صورت تخصصی در مهندسی پزشکی و به صورت ویژه روی موضوع ایمپلنت های پزشکی کار می کند و به زودی پروژه های جدیدی را به ویژه برای بیماران رونمایی می کنیم که همه را شگفت زده خواهد کرد که برای اولین بار در دنیا در حال انجام هستند و تحقیقات، ساخت و ثبت اختراع این پروژه ها حدود یک سال است که به موازات طراحی گوشی هوشمند نابینایان در حال انجام است.
باید بگویم که از جمله این پروژه ها، ساخت طرح های بسیار قدرتمندی برای ناشنوایان را در دست داریم که ساخت آنها موجب می شود ارتباط آنها با محیط اطرافشان بسیار ساده شود.
همچنین طرح های جدیدی هم برای چند بیماری خاص را رونمایی خواهیم کرد که به بیمارانی که حس درد خود را از دست داده اند، کمک می کنند که هم اکنون این دستگاه در حال ثبت اختراع هستند.
آیا برای انجام تحقیقات و ثبت اختراع به سراغ نهادهایی از جمله بنیاد نخبگان و پارک علم و فناوری هم رفته اید؟
حمایت از این تیم بسیار ویژه بوده است و نهادهایی شامل بسیج علمی پژوهشی کشور و استان همچنین پارک علم و فناوری استان دید خیلی خوبی را به این تیم داشته اند و این نهادها حمایت های فنی و مالی خود را به این طرح ها ارائه کرده اند.
ساخت فیزیکی این طرح ها در چه مکانی انجام می شوند؟
کار طراحی در اتاق منزل خودم همچنین دفتر اعضای تیم انجام می شوند همچنین دو کارگاه الکترونیک داریم که ساخت دستگاه در این کارگاه ها در حال انجام هستند.
چند ساعت از طول روز را برای انجام طراحی ها و تحقیقات خود صرف می کنید؟
روزی چهار تا پنج ساعت روی این طرح ها کار تحقیقاتی انجام می دهیم.
در ارتباط با اشخاص دیگر، ایده سازی و ایده پروری را در آنان چگونه ارزیابی می کنید؟
ظرفیت ما انسان ها مثل یک سد بسیار بزرگ می ماند که آن طرف سد مناطق زیادی هستند که خشکسالی بر آنها حاکم شده است و از بی آبی رنج می برند، اما پشت این سد استعدادهای بسیاری همانند دریا وجود دارند و الان فضای بسیار بزرگی وجود دارد که می توانیم با ایده سازی برای این جامعه تشنه خدمتی را ارائه کنیم.
الان جوانان پشت سد " نمی شود و ناامیدی " گیر کرده اند و درصورتیکه که جوانان این سد ناامیدی را بشکنند، می توانند با حمایت هایی که ارائه می شوند برای جامعه تشنه کار کنند و خدمت جدیدی را ارائه دهند.
شما چگونه از این سد عبور کردید؟
با کمک معلم ها و خانواده ام از این سد عبور کردم.
آیا در طول مسیری که طی می کردید دچار ناامیدی هم شدید؟
قطعا دچار ناامیدی شدم اما آنها را از بین بردم چون دوستانم نخبه بودند و خانواده ام در کنارم بودند که آنها به من روحیه می دادند.
اما به عقیده من الان در کشور تفکر و تبلیغات بد " نمی شود کار کرد " در میان جوانان حاکم شده است که این تفکر جوانان ما را از پیشرفت بازداشته است.
همچنین به عقیده من تنبلی کنونی برخی از جوانان ما اصلا توجیه ندارد درحالیکه حمایت مالی وجود دارد.
به روحیه جهادگری خود اشاره کردید، در این باره توضیح دهید که منظور از این روحیه چیست؟
جهاد اصلی امروز ما، جهاد علمی و اقتصادی است و منظور من از این روحیه، روحیه تلاش گری است.
مردم و جوانان ما باید مسئولیت پذیری نسبت به مسائل جامعه خود را در خود تقویت کنند و همه باید این دید را داشته باشیم که مشکلات قابل حل هستند و پتانسیل های حل این مشکلات را داریم اما باید از سد تفکر ناامیدی گذر کنیم.
انتهای پیام/