خاطرات انقلاب ۵۷ در بجنورد/ بخش دوم؛ هنرمندان
با پا گرفتن گاه به گاه تظاهرات از سوی دانش آموزان و دانشجویان و پیوستن عموم شهروندان از جمله بازار بجنورد که به اشاره ای مغازه ها را به نشانه ی اعتراض به کشتار هم میهنان در دیگر شهرها تعطیل می کردند، هنرمندان همشهری هم با حضوری به موقع، نقش هایی به یاد ماندنی از خود به یادگار گذاشتند.
به گزارش عصر اترک، استفاده شبانه از دستگاه های پلی کپی مدارس و بهره گیری از ابزاری با نام "اوزالید"، کار را برای پخش اعلامیه در حین سخنرانی در مساجد و بین راهپیمایان و توزیع شب نامه ها را هم آسان کرده بود!
اولین شعار کوتاه و آسان که بر در دیوار نوشته شد و چهره ی شهر را دگرگون کرد، "مرگ بر شاه " بود که ماموران با گشت زدن های شبانه در سطح شهر، سعی داشتند آن ها را پاک کنند که در پی آن شعار" ننگ با رنگ پاک نمی شود" را در کنار شعارهای پاک شده می نوشتند!
چندی بعد، کلیشه ی تصویر امام خمینی با رنگ مشکی بر در و دیوارها نقش بست که از مقوا و فیلم رادیولوژی ساخته می شد و با قلم مو و اسپری، طرح می زدند.
با عبور از ماه های مهر و آبان، کار برای ماموران سخت تر شده بود و شکل گیری راهپیمایی های اعتراض آمیز، پر بود از انبوهی از عکس های امام خمینی، آیت الله سید محمود طالقانی، دکتر علی شریعتی، آیت الله غفاری، آیت الله سعیدی، و دیگر افرادی که در راه رسیدن به آزادی در زندان ها، جان باخته بودند.
چوب های تراشیده شده ی نجاری، ماژیک، چسب و پونز و طناب نازک، اولین لوازم برای نوشتن متن های اعتراضی و درخواست های مردمی بر روی مقوا و پارچه بود که بر روی دست می گرفتتد و خواسته های خود را در روزهای سرد زمستان ۵۷ فریاد می زدند.
از جمله ی خاطره انگیزترین نوشته هایی که تا چند سالی بر دل دیوار ضلع شمالی اداره مخابرات در چهار راه "چه کنم"، جا خوش کرده بود، شعری زیبا از شاعر چند دهه پیش، "حمید مصدق" که نوشته بودند:
" چه کسی می خواهد من و تو ما نشویم"
چند جمله از یک شعر بلند که در سه قطعه فیبر طراحی و خطاطی شده بود.
نقاشی های دیواری که هنرمندان شهرمان هر یک به فراخور اندیشه و سلیقه شان، سعی می کردند با زبان هنر با مردم همراهی کنند.
و نوشتن پارچه های چند متری که در شروع تظاهرات، زبان گویای افرادی بود که یکدل و صمیمی، خواستار سرنگونی نظام پادشاهی بودند.
توزیع نوار کاست سخنرانی امام خمینی و دیگر سخنرانانی که از شهرتی برخوردار بودند، از جمله تلاش هایی بود که به وسیله ی جوانان علاقمند انجام می شد.
برای این کار، دو دستگاه ضبط صوت را در اتاقی خلوت مقابل هم می گذاشتند و کار ضبط صدا را انجام می دادند!
ادامه داد...